Fibroblasty: architekci skutecznej erekcji

Penis zbudowany jest z ciał jamistych i naczyń krwionośnych. Wzwód warunkowany jest kaskadą procesów fizjologicznych, u podstaw których leży odpowiedni lokalny przepływ krwi. Niektóre neuroprzekaźniki zwężają naczynia krwionośne w penisie, inne je rozszerzają, dzięki czemu może dojść do wypełnienia ciał jamistych zwiększoną ilością krwi. U naszego gatunku proces ten jest bardziej kapryśny niż w przypadku innych ssaków, bo zależny niemal wyłącznie od miejscowego ciśnienia płynu ustrojowego. Samce psów, kotów, niedźwiedzi czy szopów posiadają tzw. kość prącia, czyli zwapnioną przegrodę między ciałami jamistymi, która utrzymuje sztywność penisa i ułatwia kopulację. Dlatego liczba doniesień o zaburzeniach erekcji u innych gatunków jest pomijalna.

Najliczniejszą grupą komórek tworzących zrąb penisa są fibroblasty. Te składowe tkanki łącznej odpowiadające za jędrność skóry i jej zdolność do regeneracji, stanowią również podporę dla wielu struktur ciała. W dotychczasowych badaniach dotyczących erekcji komórki te były pomijane – traktowano je jako rusztowanie dla „ważniejszych” układów. Wygląda na to, że niesłusznie. Na łamach „Science” opublikowano pracę, w której wykazano, że obecność fibroblastów może być konieczna do osiągnięcia erekcji. Co więcej, ich liczba koreluje ze skutecznością wzwodu: im więcej tych komórek, tym efektywniejsze wypełnienie ciał jamistych. I w drugą stronę: im częstsze wzwody, tym liczniejsze fibroblasty w penisie. Skąd taka zależność?

Okazuje się, że fibroblasty wychwytują z okolicznych tkanek noradrenalinę – neuroprzekaźnik zwężający naczynia krwionośne. Dzięki ich działalności może zajść skuteczne wypełnienie ciał jamistych, a co za tym idzie – erekcja. Liczba fibroblastów (nie tylko w genitaliach, ale też w skórze i innych tkankach) spada wraz z wiekiem. To – według autorów pracy – sprawia, że noradrenalina nie jest efektywnie wychwytywana i osiągnięcie wzwodu staje się trudniejsze.

Te badania zostały przeprowadzone na myszach, które mają wspomnianą kość prącia. Zależności pomiędzy działalnością fibroblastów a wypełnieniem ciał jamistych są jednak u ludzi i gryzoni analogiczne.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.