Młode dudki: fizjologiczne kanibale

Jeśli w sezonie lęgowym występuje ponadprzeciętna obfitość pokarmu, samica dudka składa więcej jaj, niż zamierza odchować – ustalili uczeni z Consejo Superior de Investigaciones Científicas, największej publicznej instytucji naukowej w Hiszpanii. Nadliczbowe młode wykluwają się z opóźnieniem: są więc mniejsze i słabsze od starszego rodzeństwa. Mają małe szanse na przetrwanie, tym bardziej że matka nie zajmuje się nimi równie troskliwie, jak resztą lęgu. Utrzymuje je tylko do pewnego momentu przy życiu. Kiedy ich bracia i siostry osiągną już odpowiednie rozmiary, nadliczbowe dzieci trafiają do ich gardeł jako pokarm. Makabryczne wrażenie pogłębia fakt, że samica uśmierca cherlawe potomstwo i podaje je do spożycia w całości. To dlatego, że na co dzień żywi się głównie owadami – nie posiada więc odpowiedniego dzioba czy szponów.

Opisane praktyki mogą wywoływać oburzenie u ludzi – gatunku, u którego dzieciobójstwo lub porzucenie potomstwa jest relatywnie rzadkie (rzadsze, niż u wielu naszych krewnych, np. pawianów, u których w pierwszym roku życia ginie 30–50 proc. młodych). Z biologicznego punktu widzenia wynika to z tego, że u Homo sapiens nakłady energetyczne inwestowane w opiekę nad dziećmi są rozkładane na więcej jednostek, nie tylko na jedną opiekunkę (tzw. wychowanie całym stadem). Dlatego stawka, jaką inwestuje lub traci matka, jest mniejsza, niż u gatunków, u których występuje wyłączna opieka jednorodzicielska.

Dodatkowo wychowanie dzieci to u człowieka maraton, a nie sprint. Inwestycja w kolejne pokolenie „zwraca się” po długim czasie, a efekty pracy kumulują się przez wiele lat. U wielu zwierząt jest inaczej: lęgi są intensywne i możliwe tylko w krótkim oknie czasowym. Dlatego młodsze lub słabsze młode są często skazane na śmierć. To, co wyróżnia dudki na tle innych gatunków z niską przeżywalnością młodych, to bardzo skuteczne zarządzanie energią pozyskaną z pokarmu. Samice „zamrażają” substancje odżywcze w najmłodszych pisklętach i dzięki temu zwiększają szansę przetrwania starszego potomstwa.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.