Wir morski jest niczym food truck

Najbardziej żyznymi wodami morskimi są te znajdujące się blisko lądów, z których spływają rzekami substancje mineralne, stanowiące pożywienie wodnego drobiazgu, czyli pierwszego ogniwa długiego i złożonego morskiego łańcucha pokarmowego. A co z rozległymi przestrzeniami otwartych oceanów? Poza nielicznymi wyjątkami mają one niewielką produktywność biologiczną. W niektórych przypadkach jest ona tak mała, że takie strefy nazywane są biologicznymi pustyniami. Okazuje się, że byłoby jeszcze gorzej, gdyby nie regularne dostawy pokarmu z zewnątrz zapewniane przez wiry morskie. Tak wskazują najnowsze badania, przeprowadzone przez niemieckie instytuty oceanograficzne GEOMAR w Kilonii i MARUM w Bremie.

Wielkie wiry występują powszechnie w oceanach. Ze względu na średnicę, wynoszącą zwykle od 50 do 200 km, te mobilne struktury zyskały naukową nazwę „morskie wiry mezoskalowe”. Wiele z nich formuje się w pobliżu lądów, a następnie wyrusza na otwarte wody. Zwykle znikają po kilkudziesięciu dniach. Rekordziści, których wędrówki śledzono, przetrwali do 100 dni. W tym czasie takie wiry pokonują setki kilometrów, a odgrywają istotną rolę w transporcie ciepła, soli i oceanicznego drobiazgu. Największe mogą nawet wpływać na pogodę w swoim sąsiedztwie – modyfikować kierunki wiatrów, zachmurzenie czy opady deszczu.

Autorzy badań opublikowanych w „Communications Earth & Environment” zainteresowali się wirami, które rodziły się w pobliżu Afryki Zachodniej w akwenach przybrzeżnych o bardzo dużej produktywności, a następnie kierowały się na zachód ku otwartemu Atlantykowi. Pobierali próbki wody, aby zbadać dokładnie, jakiego rodzaju związki organiczne i substancje mineralne unoszą i dokąd z nimi docierają. Wykryli zaskakujące bogactwo lipidów, w tym wiele tłuszczów. Łącznie zidentyfikowali około tysiąca związków niezbędnych każdej żywej komórce. Te wiry są niczym furgonetki dowożące pod drzwi podstawowe produkty żywnościowe. Bez nich życie oceaniczne byłoby o wiele uboższe.