Czy deszcz może wywołać trzęsienie ziemi? Tak, ale jest też dobra wiadomość

Trójwymiarowy obraz podziemnych struktur powstał dzięki badaniom naukowców z Uniwersytetu Tokijskiego, którzy wykorzystali nowatorską metodę wysokiej rozdzielczości opartą na sztucznej inteligencji. Dane z sieci sejsmometrów opracowano przy użyciu algorytmów uczenia maszynowego, które potrafią wychwycić różnice w sposobie rozchodzenia się fal sejsmicznych. Analiza pozwoliła wskazać miejsca, w których gromadzą się płyny w stanie nadkrytycznym – mające cechy zarówno cieczy, jak i gazu.

Okazało się, że substancje te mogą być uwięzione pod warstwami uszczelniającymi, które zazwyczaj blokują ich ruch. W miejscach poprzecinanych uskokami skały tracą jednak tę cechę – tworzą się tam naturalne drogi przepływu, umożliwiające migrację płynów ku górze. Podczas intensywnych opadów rosnący poziom wód gruntowych dodatkowo zwiększa ciśnienie w szczelinach i uskokach. Jeżeli w skałach są naprężenia, taki impuls wystarczy, by uruchomić trzęsienie ziemi. W rejonach wulkanicznych efekt ten jest szczególnie wyraźny, ponieważ płyny nadkrytyczne działają jak katalizator – podnoszą temperaturę i ciśnienie w komorach magmowych. W rezultacie magma szybciej przemieszcza się ku powierzchni, a nagromadzona energia może ostatecznie przełamać opór skał i doprowadzić do erupcji.

To odkrycie nie tylko zbliża nas do bardziej skutecznych systemów wczesnego ostrzegania przed trzęsieniami ziemi i wybuchami wulkanów. „Podziemna woda nadkrytyczna zawiera ogromne ilości energii cieplnej – podkreśla profesor Tsuji. – A to czyni ją niezwykle obiecującym źródłem energii odnawialnej. Kluczowe wyzwanie to wiercenia – musimy opracować bezpieczne i wydajne technologie, aby sięgnąć po ten potencjał”.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.