Szympansy: zabijanie sąsiadów przynosi wymierne korzyści

Szympansy zwyczajne, w odróżnieniu od ich najbliższych kuzynów, potrafią zabijać przedstawicieli własnego gatunku. Nie odbywa się to w trakcie starć przypominających ludzkie wojny, tylko powoli i systematycznie. Samce jednej społeczności wspólnie patrolują granice swojego terytorium, a jeśli w jej pobliżu napotkają pojedynczego osobnika z sąsiedniej grupy, przypuszczają atak, który nieraz kończy się jego śmiercią (w tego typu konfliktach rzadko biorą udział lub padają ich ofiarą samice).

Zespół amerykańskich badaczy postanowił sprawdzić, czy ta śmiertelna agresja międzygrupowa i ekspansja terytorialna bezpośrednio przekłada się na sukces reprodukcyjny. W tym celu przez dekadę (1998–2008) obserwował w Parku Narodowym Kibale w Ugandzie grupę szympansów, którą nazwano Ngogo. Jej członkowie regularnie atakowali sąsiednie społeczności, zabijając łącznie 21 osobników. Ta brutalna strategia przyniosła efekt – Ngogo zdołała zwiększyć swoje terytorium o 22 proc., czyli obszar o powierzchni 6,4 k, km kw. należący wcześniej do ofiar ataków.

Nie tylko taki był efekt. Jednocześnie ponad dwukrotnie wzrosła liczba urodzeń oraz poprawiła się przeżywalność potomstwa. Przed ekspansją prawdopodobieństwo, że młody osobnik umrze przed ukończeniem trzeciego roku życia, wynosiło aż 41 proc. Po niej wskaźnik ten spadł do zaledwie 8 proc., a ryzyko śmierci niemowląt zmniejszyło się prawie sześciokrotnie.

Zdaniem naukowców, zdobycie dodatkowego terytorium i związanych z nim zasobów żywności prawdopodobnie poprawiło kondycję energetyczną samic. Jednocześnie zmniejszyła się konkurencja o jedzenie wewnątrz Ngogo. Dodatkowo, wyeliminowanie sąsiadów mogło zmniejszyć zagrożenie dzieciobójstwem ze strony innych grup, a jest ono istotną przyczyną śmiertelności młodych szympansów.

Przeprowadzając swoją analizę, badacze wzięli pod uwagę inne czynniki, które mogły wpłynąć na wzrost płodności, np. większą dostępność owoców w regionie, który mógł być niezwiązany z ekspansją. Okazało się jednak, że na terytorium Ngogo była ona stabilna, a być może nawet nieznacznie spadła w okresie po ekspansji.

Odkrycia te dostarczają bezpośrednich dowodów, że śmiertelna agresja międzygrupowa może bezpośrednio zwiększać sukces reprodukcyjny. Co wspiera hipotezę, że przemoc u szympansów jest strategią adaptacyjną, a nie – jak sugerowali niektórzy badacze – jedynie wynikiem wpływu człowieka na ich środowisko (np. kurczenie się terenów, na których mogą żerować).

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.