Pulsar - wyjątkowy portal naukowy. Pulsar - wyjątkowy portal naukowy. Shutterstock
Struktura

Co potrafi kobaltowy mózg

Human Brain Project: połowiczny happy end
Technologia

Human Brain Project: połowiczny happy end

Wielkie przedsięwzięcie, które miało w 10 lat zrekonstruować cały ludzki mózg w postaci cyfrowej, nie osiągnęło swego ambitnego celu. Przyniosło jednak sporo ważnych odkryć.

Fizycy z Radboud University pracujący nad tzw. mózgiem kwantowym wykazali, że potrafią tworzyć wzorce i łączyć ze sobą sieć pojedynczych atomów tak, by naśladować autonomiczne zachowanie neuronów i synaps w mózgu. A inteligentny materiał, który się uczy, może być podstawą nowej generacji komputerów.

Aby sztuczna inteligencja działała, komputer musi być w stanie rozpoznawać istniejące wzorce i uczyć się nowych. Dzisiejsze komputery robią to za pomocą oprogramowania do uczenia maszynowego, które przechowuje i przetwarza informacji na oddzielnym dysku twardym. Czy można uzyskać to samo bez potrzeby oprogramowania? – zapytali naukowcy.

W 2018 r. zespół prof. Khajetooriansa wyjakazał, że możliwe jest przechowywanie informacji w pojedynczym atomie kobaltu. Przyłożenie do niego napięcia może wywołać jego przemieszczenie się między wartością 0 a 1, podobnie jak w przypadku jednego neuronu. Teraz skonstruowali zespoły takich atomów i odkryli, że działają podobnie jak przypominający mózg model używany w sztucznej inteligencji.

Przy okazji zauważyli, że te zespoły mają właściwości adaptacyjne: zmieniają swoje zachowanie w zależności od tego, z jakimi danymi „wejściowymi” się zapoznały. – Materiał dostosowywał swoją reakcję na podstawie otrzymywanych bodźców zewnętrznych. Czyli nauczył się sam – mówi prof. Khajetoorians.

Naukowcy planują teraz zbudować większą sieć atomów, a także sprawdzić, jakie inne materiały kwantowe można wykorzystać. Muszą także zrozumieć, dlaczego sieć atomów zachowuje się tak, a nie inaczej. – To moment, w którym możemy zacząć odnosić podstawy fizyki do pojęć takich, jak pamięć i uczenie się – dodaje uczony.

Artykuł na ten temat ukazał się w „Nature Nanotechnology”.


Źródło: Radboud University

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną