Czy rolnictwo na Bliskim Wschodzie rozpoczęło się z hukiem komety?
Fragment komety uderzył w ziemską atmosferę 12,8 tys. lat temu. Eksplozja i wynikające z niej ochłodzenie wpłynęły na zmiany środowiskowe. I zmusiły łowców-zbieraczy z osady Abu Hureyra w dzisiejszej Syrii do zmiany praktyk na takie, które miały zwiększyć ich szanse na przetrwanie. Prahistoryczna osada – dziś zalana z powodu wzniesienia na Eufracie tamy Taqaba – jest jednym z miejsc, w których znaleziono najwcześniejsze dowody na uprawę jęczmienia, pszenicy i roślin strączkowych.
Badania nasion z Abu Hureyra wykazały, że przed kosmicznym wydarzeniem dieta jej mieszkańców składała się z dzikich roślin strączkowych i zbóż oraz leśnych owoców i jagód. Gdy doszło do ochłodzenia i osuszenia klimatu, te ostatnie zniknęły, a ich miejsce zajęły udamawiane zboża i rośliny strączkowe. Po tysiącu lat już na całym obszarze Żyznego Półksiężyca pojawiły się pszenica płaskurka, samopsza, jęczmień, żyto, groch, soczewica, wyka, ciecierzyca i len. A zatem rośliny odporne na suszę, która po upadku komety zaczęła dominować na tych terenach. Badania Amerykanów dowodzą też, że po tym wydarzeniu doszło do znacznego spadku populacji i zmiany architektury w osadzie dostosowanej do nowego stylu życia, stąd m.in. spichlerze i zagrody dla zwierząt.
Sięgnij do źródeł
Z najnowszych ustaleń wynika, że kosmiczne uderzenie w Abu Hureyra potwierdza obecność kwarcu stopionego pod wpływem bardzo wysokich temperatur (ponad 2 tys. st. C). Dla pewności badacze porównali go z kwarcem znajdującym się w miejscach testów jądrowych na poligonie Alamogordo w Nowym Meksyku w 1945 r. oraz w Kazachstanie w latach 1949 i 1953. Jego morfologia okazała się identyczna. Podsumowując – z artykułów wynika, że istnieje związek przyczynowy między oddziaływaniami pozaziemskimi, hemisferycznymi zmianami środowiskowymi i klimatycznymi oraz transformacyjnymi zmianami w społeczeństwach i kulturze ludzkiej, w tym rozwojem rolnictwa.
W skrócie
Amerykańscy badacze od ponad 10 lat forsują tezę o upadku komety w młodszym dryasie. Upadek jej fragmentów 12,8 tys. lat temu znaleziono w 50 miejscach w Nowym Świecie i Europie, co świadczy o tym, że zdarzenie to miało globalny zasięg. W znalezionych tam warstwach spalenizny znajdowany jest węgiel, duże stężenia platyny, chromu, bogatego w iryd żelaza, tytanu i nanodiamentów, powstających jedynie w ekstremalnie wysokich temperaturach (powyżej 2000 st. C). Według badaczy to właśnie upadek komety w młodszym driasie spowodował wyginięcie wielu dużych zwierząt jak mamuty, tygrysy szablozębne czy amerykańskie konie i wielbłądy.
Wyniki tych badań zdają się potwierdzać wizje Grahama Hancocka, autora słynnej „Prehistorycznej Apokalipsy” z Netflixa, z tym że nie wplątują w to ufoludków czy Atlantów. Prawda jest jednak taka, że Abu Hureyra to nadal jedyny udowodniony przykład zniszczenie ludzkiej osady przez kosmiczną katastrofę. Fakt – dotknęła region, który uważa się za kolebkę rolnictwa i można dopatrywać się pewnej korelacji między jej zniszczeniem a początkami neolityzacji, ale przecież wiadomo, że była ona powolnym procesem trwającym tysiące lat, mającym miejsce w różnych częściach świata, nie tylko na terenie Bliskiego Wschodu. W okolicy Abu Hureyra nie ma innych dowodów potwierdzających to kosmiczne wydarzenie, więc nawet jeśli miało ono jakiś wpływ przejście ze zbieractwa i łowiectwa na rolnictwo, to nie natychmiastowy i stanowiło jedyną z wielu przyczyn, dla której ludzie postanowili zmienić swój sposób gospodarowania.