Sekrety sekwoi
Obserwuj nas. Pulsar na Facebooku:
W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.
Rosnące na wybrzeżu Kalifornii sekwoje z gatunku Sequoia sempervirens są najwyższymi drzewami na Ziemi. Jednak wyznaczanie ich rzeczywistych rozmiarów – co jest kluczem do określenia, ile powodującego zmiany klimatu węgla zawierają jako biomasa – jest obarczone niepewnością. Powszechnie stosowane formuły na przeliczanie średnicy pnia na miąższość opierają się na badaniach przeprowadzonych na ograniczonej liczbie znacznie mniejszych drzew, gdyż niewielu jest chętnych do założenia uprzęży do wspinaczki i wykonywania pomiarów na wysokości 30 pięter. Ostatnio po raz pierwszy zbadano S. sempervirens z użyciem skanowania laserowego, zautomatyzowanej techniki, która umożliwia dokładne pomiary struktury i miąższości drzewa.
Mat Disney, ekolog z University College London, i jego współpracownicy w ramach opublikowanego w „Scientific Reports” (2021) badania przebadali 145 sekwoi, oświetlając drzewa z różnych kierunków miliardami impulsów laserowych z zakresu bliskiej podczerwieni i rejestrując czas, po jakim światło powracało po odbiciu. Pozwoliło to na sporządzenie szczegółowego obrazu każdego z drzew, uwzględniającego zadziory, małe gałązki i inne drobne elementy wielkości zaledwie kilku centymetrów. „To nowe spojrzenie na strukturę drzew w trzech wymiarach” – mówi Disney.
Naukowcy stwierdzili, że nadmorskie sekwoje mają na ogół o mniej więcej 30% większą miąższość od wartości uzyskanych poprzez ekstrapolację. Przypuszczają, że rozbieżność ta może wynikać z tzw. reiteracji – niektóre S. sempervirens z wiekiem wypuszczają dodatkowe konary. Na podstawie obserwacji Disney i jego współpracownicy wyznaczyli nowe przeliczniki pomiędzy średnicą a miąższością dla drzew tego gatunku.
Skanowanie laserowe zwiększa naszą wiedzę o starych drzewostanach, która jest istotna przy podejmowaniu działań na rzecz ochrony przyrody, mówi Anil Raj Kizha, naukowiec w dziedzinie leśnictwa na University of Maine, który nie brał udziału w tych badaniach. „W ciągu najbliższych 5–10 lat – mówi – technika ta stosowana będzie na coraz większą skalę”.
Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.