Kilka prostych słów i mamy mieszkanie kociarza

„Komputerze, stwórz mieszkanie z jedną sypialnią i jedną łazienką, należące do naukowca posiadającego kota”. „A teraz stwórz trzy gabinety trojga profesorów połączone długim korytarzem, przy czym badacz zajmujący pierwszy gabinet jest fanem „»Gwiezdnych Wojen«”.

Tego typu polecenia (z wyjątkiem fragmentu o „Star Wars” oczywiście) mogłyby paść z ust bohaterów serii „Star Trek” – kultowej produkcji opowiadającej o kosmicznych misjach statku Enterprise. Jego załoga korzystała z pomieszczenia nazywanego holodekiem i zarówno w celach szkoleniowych, jak i dla własnej rozrywki tworzyła w jego przestrzeni dowolne realistyczne symulacje. Mogły to być wilgotne dżungle, w których bohaterowie zmagali się z ukrytymi po krzakach wrogami, ale też przytulne speluny z barmanem, który potrafi równie dobrze słuchać, co polewać. W każdym z tych przypadków komputer potrzebował jedynie skrótowego słownego opisu, by stworzyć niepowtarzalną przestrzeń. To właśnie ta cecha stała się najważniejszą inspiracją dla projektu Holodeck, uruchomionego przez uczonych z University of Pennsylvania, Stanford University, University of Washington oraz Allen Institute for Artificial Intelligence.

Stworzony przez nich system potrzebuje jedynie krótkiej charakterystyki pomieszczenia, które ma powołać do (wirtualnego) życia – np. takiej, jaką przytoczono na początku tego tekstu (są to oryginalne prompty wykorzystane przez autorów pracy). Dalej sztuczna inteligencja działa już sama. Sama mebluje przestrzenie i je dekoruje. Co więcej, „rozumie”, że jeśli właściciel mieszkania jest naukowcem, to zapewne będzie potrzebował biurka, laptopa i regałów z książkami. A jeśli dodatkowo ma kota, to w jego sypialni znajdzie się drapak i wieża do wspinaczki przeznaczona dla tego zwierzęcia (choć gdyby AI naprawdę miało kiedyś kontakt z przedstawicielami tego gatunku, wiedziałoby, że dla nich funkcję drapaka pełni każdy mebel).

Wiele pomysłów wykorzystanych w Holodecku bazuje na istniejących już projektach. Na przykład, wypełniając pomieszczenia wirtualnymi obiektami, system korzysta z bazy Objaverse-XL (https://objaverse.allenai.org/), czyli z biblioteki zawierającej ponad 10 mln trójwymiarowych przedmiotów. A jednak nowatorskie połączenie tych rozwiązań pozwoliło stworzyć projekt budowania pomieszczeń o niespotykanej do tej pory skali.

Nowe zastosowanie sztucznej inteligencji to nie tylko ciekawostka, z której – jak wcześniej z Midjourney czy ChataGPT – będzie niedługo mógł skorzystać każdy użytkownik. To również praktyczne rozwiązanie dotychczasowych problemów związanych ze szkoleniem robotów. Zanim zaczną się one poruszać w prawdziwym świecie, często trenuje się je w rzeczywistości wirtualnej w ramach tzw. procesu „Sim2Real”. Maszyny mogą wtedy poćwiczyć interakcje z otoczeniem i nawigowanie w nim bez ryzyka uszkodzenia. Aby jednak ten proces był udany, potrzebne są miliony, a nawet miliardy treningowych środowisk. Tworzeniem ich ma się zająć system Holodeck. Dotychczasowe efekty jego pracy można obejrzeć na stronie projektu: https://yueyang1996.github.io/holodeck/.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.