Plama, która chodzi po wodzie, sprawdzi jej jakość

Takie wyzwanie postawiło sobie trzech naukowców z Department of Mechanical and Aerospace Engineering, University of Virginia w Stanach. Ich budulcem stał się PDMS, czyli materiał polimerowy używany w żywności i kosmetykach, ale również w soczewkach kontaktowych i smarach. Jest silnie hydrofobowy, czyli jego molekuły odpychają wodę, co czyni go dobrym kandydatem do takiego eksperymentu. Użyli także nanorurek węglowych i tworzyli strukturę kompozytową z dwóch wartw: czystego polimeru oraz polimeru z dodatkiem nanorurek. Za pomocą lasera grawerującego nadali strukturze na powierzchni wody odpowiedni kształt.

PDMS to materiał wrażliwy na ciepło i kiedy naczynie z wodą było ogrzewane, odkształcał się. Stosując cykliczne zmiany temperatury (naprzemiennie ogrzewano i schładzano naczynie), wprawiano płaszczaki w ruch. Im szybsze były zmiany temperatur, tym szybciej się one przemieszczały – udało się rozpędzić je nawet do 6 mm/s.

Autorzy opisują dwa roboty: HydroFlexor ma kształt płaskiego cygara z dwoma płetwami po bokach, a HydroBuckler wyglądem i sposobem poruszania się przypomina nartnika. W obu udało się kontrolować prędkość oraz kierunek ruchu. Autorzy zachwalają wygodę swojego pomysłu, dzięki której robota można stosunkowo łatwo wytworzyć na miejscu, a nie w kontrolowanym laboratorium i później transportować. Z drugiej strony, sugerują, że inne systemy sterowania (impulsami elektrycznymi lub optycznymi) być może byłyby wydajniejsze. Niemniej, to ciekawa propozycja dla badań związanych np. z monitoringiem jakości wody.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.