Mózg widzi to, co miało być, a czego nie ma

Zespół naukowców z University College London i Imperial College London postanowił sprawdzić, co dzieje się w mózgu, gdy spodziewany bodziec nie nadchodzi. Uczestnicy eksperymentu słyszeli dźwięk – obniżający się albo podwyższający. Po nim pojawiał się abstrakcyjny kształt, ale nie zawsze – w jednej czwartej przypadków był pomijany. Kiedy jednak zostawał tylko dźwięk, mózg i tak uruchamiał jego wewnętrzną reprezentację.

Wszystko zarejestrowano za pomocą funkcjonalnego rezonansu magnetycznego o mocy 7 tesli. (To więcej, niż zazwyczaj używa się w badaniach – standardowe skanery (1,5–3 T) nie pozwalają jednak odróżnić sygnałów w różnych warstwach kory mózgu). Taka rozdzielczość pozwoliła na wychwycenie czegoś zaskakującego.

Otóż okazało się, że kiedy do hipokampa obraz z zewnątrz nie dociera (bo nie został badanemu pokazany), on i tak wysyłał go do głębokich warstw kory przyhipokampowej, czyli tam, gdzie zgodnie z anatomią trafiają produkowane przez niego informacje.

Zaskakujące było to, że wzór aktywności był odwrócony względem tego, który pojawiał się przy rzeczywistym bodźcu. Jakby mózg tworzył negatyw oczekiwanego obrazu. To sugeruje, że nie chodzi o zwyczajne przypominanie sobie kształtu – możliwe, że hipokamp tłumi sygnał, który się nie spełnił, albo generuje sygnał braku: „miało być to, ale tego nie ma”. Ten efekt powtarzał się mimo różnych analiz kontrolnych (uwzględniono poprzednie bodźce, zakłócenia, przypadkowości itd.).

Badanie pokazuje, że przewidywanie to coś więcej niż bierne oczekiwanie na zobaczenie czegoś. To „produkowanie” obrazu tego czegoś.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.