Kosmiczne zagadki
Jak powstawały galaktyki i co je łączy z supermasywnymi czarnymi dziurami, które znajdują się w centrum większości z nich? Odpowiedzi na to pytanie poszukujemy w bardzo dalekim kosmosie, z którego światło wędrowało do nas przez większą część życia wszechświata.
Obserwując obrazy bardzo młodych galaktyk, grupa badaczy z Rijksuniversiteit Groningen w Holandii ustaliła, że aktywność supermasywnych czarnych dziur była tym większa, im więcej zderzeń galaktyk obserwowano w danym obszarze nieba. Dziury te pochłaniały wpadającą do nich materię i wpływały na tempo powstawania gwiazd w macierzystych galaktykach: z jednej strony wysyłane z okolic ich biegunów strugi materii popychały galaktyczny gaz, umożliwiając jego zagęszczanie i powstawanie gwiazd, z drugiej – bardzo aktywne czarne dziury mogły wywiewać międzygalaktyczny gaz nawet poza swe galaktyki, ostatecznie hamując działalność gwiazdotwórczą. Jak widać, początki gwiezdnych wysp, jakie dziś widzimy, opierały się na bardzo delikatnym balansie sił działających w przeciwnym kierunku.