Zbroja z Dendry: klucz do sukcesów Mykeńczyków

W 1960 r., w pobliżu wioski Dendra w południowej Grecji, odkryto jeden z najstarszych kompletnych zestawów zbroi europejskiej, datowany na ok. 3,5 tys. lat temu. Pancerz z epoki brązu stała się przedmiotem intensywnych badań i debat w świecie archeologii. Podstawowe pytanie brzmiało: czy zbroja ta była na tyle praktyczna, by używać jej w bitwach, czy miała jedynie charakter ceremonialny.

By to sprawdzić, zespół badaczy z Uniwersytetów w Tesalii, Porto, Wolverhampton oraz Birmingham przeprowadził serię badań, łącząc wiedzę z dziedzin archeologii, historii, fizjologii człowieka oraz dane z symulacji numerycznych. Przede wszystkim stworzono replikę tej zbroi, wykorzystując techniki i materiały z epoki (głównie mosiądz). Każdy element pod względem wymiarów, krzywizn i perforacji dokładnie odwzorowywał oryginał. Oryginalna zbroja ważyła ok. 18 kg, ale brakowało w niej jednego ochraniacza na rękę i części nagolenników, a na jej wagę miały wpływ również trwające przez tysiąclecia procesy oksydacji, dlatego kopia osiągnęła wagę 23,32 kg.

Przeprowadzono testy skuteczności. Wykazały one, że zbroja zapewniała znaczną ochronę przed większością ciosów. Później grupa specjalnie wyszkolonych żołnierzy nosiła replikę podczas 11-godzinnej symulowanej potyczki, której wzorem była bitwa opisana w „Iliadzie” Homera. Okazało się, że zbroja była w pełni funkcjonalna. Dodatkowo zespół badawczy opracował model numeryczny, symulujący wymianę cieplną w warunkach bojowych, który potwierdził, że nadawała się do walki o różnej intensywności w różnych warunkach.

Uczestnicy dotrwali do końca starcia, choć doświadczyli znaczącego obciążenia fizjologicznego, w tym typowej dla ekstremalnego stresu i wysiłku fizycznego leukocytozy. Obserwowano również wysoki poziom zmęczenia, a także bóle górnej części ciała spowodowane ciężarem zbroi oraz stóp, bo poruszali się boso.

Autorzy pracy sugerują, że zaawansowana technologia zbrojeniowa była kluczowym czynnikiem wpływającym na sukcesy militarno-polityczne Mykeńczyków w rejonie Morza Śródziemnego. Być może to wniosek idący zbyt daleko – pewnie nie każdy mógł sobie pozwolić na taki pancerz, a przyczyn osiągnięć wojskowych zapewne było więcej. Istnienie zbroi pokazuje jednak jak wiele energii i myśli technologicznej wykorzystywali Mykeńczycy, by udoskonalić broń i stworzyć wojownika idealnego.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.