Historia pewnej (międzygatunkowej) znajomości

Od czasu, gdy stało się jasne, że między naszymi przodkami, którzy opuścili Afrykę, a neandertalczykami dochodziło do seksualnych zbliżeń, trwa debata o tym, w jakim momencie mogły się one rozpocząć. Przez setki tysięcy lat oba gatunki podążały lat odrębnymi drogami. Były one kręte i do dziś słabo poznane. W każdym razie neandertalczycy zasiedlili Europę i zachodnią część Azji, natomiast Homo sapiens długo przebywał w afrykańskiej kolebce. Opuścił ją pierwszy raz prawdopodobnie już ponad 100 tys. lat temu i pojawił się na Półwyspie Arabskim. Być może już wtedy wszedł w kontakt z neandertalczykami z Azji Mniejszej? Można się tylko domyślać, bo o tej pierwszej fali, a może falce migracyjnej naszych przodków mamy znikome informacje.

Dopiero druga fala Homo sapiens podbiła świat. Ta pojawiła się 60–70 tys. lat temu, ale nie od razu ruszała do krainy Homo neanderthalensis. Stało się dopiero kilkanaście tysięcy lat później, gdy suchy klimat zaczął wyganiać naszych przodków z Bliskiego Wschodu. Migranci zetknęli się wtedy bliżej z krewniakami z północy. I zaczęli się z nimi krzyżować.

Badacze Priya Moorjani, Lenardo Iasi i ich współpracownicy postanowili dokładniej ustalić, kiedy mogło się narodzić pierwsze dziecko będące hybrydą obu gatunków. Do analizy wybrali 59 genomów H. sapiens liczących do 45 tys. do 2,2 tys. lat pochodzących z Europy i zachodniej Azji. Zidentyfikowali w nich fragmenty neandertalskiego DNA, a następnie porównali je z genomami 275 współczesnych mieszkańców globu. Wspomagając się modelem komputerowym, prześledzili w ten sposób ewolucję neandertalskich genów w naszym DNA.

Wynik analizy był następujący: pierwsze dziecko narodziło się około 47 tys. lat temu, a romans międzygatunkowy trwał najpewniej 6–7 tys. lat. Jeśli badacze mają rację, to koniec tej znajomości, której z pewnością nie można uznać za przelotną, był raczej smutny, jako że wiązał się ze zniknięciem jednego z partnerów. Neandertalczycy wkrótce wyginęli, a ich genetyczne dziedzictwo zachowane w Homo sapiens zaczęło się szybko rozpływać. Autorzy badań stwierdzili, że zaraz po rozstaniu w naszym DNA było znacznie więcej genów drugiego gatunku, aniżeli kilka tysięcy lat później. Ocalały tylko te, które okazały się dla nas korzystne.

Artykuł podsumowujący badania czeka na publikację w recenzowanym czasopiśmie, a na razie został zamieszczony w serwisie internetowym biorxiv.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.