Masada: zdobywana przez lata lub miesiące, czy tylko tygodnie
Twierdza nad Morzem Martwym była jednym z ostatnich punktów oporu mieszkańców Judei przeciwko Rzymowi podczas wojny żydowskiej (66–73/4). Za sprawą relacji Józefa Flawiusza, autora najważniejszego źródła opisującego tamte wydarzenia, przez długi czas panowały przekonania, że oblężenie trwało niemal dwa lata i zakończyło się zbiorowym samobójstwem obrońców. Dziś można przyjąć, że ani jedno, ani drugiej nie jest prawdą.
Przeprowadzone lata temu badania dowiodły, że obrońcy zostali w większości zabici przez Rzymian, a tylko część popełniła samobójstwo. Z kolei najnowsze ustalenia archeologów, opublikowane właśnie na łamach „Journal of Roman Archaeology”, pokazały, że oblężenie trwało prawdopodobnie dużo krócej, a kamienny mur, który otoczył Masadę i odciął obrońców od świata, zbudowano w ekspresowym tempie.
Sięgnij do źródeł
The Roman siege system of Masada: a 3D computerized analysis of a conflict landscape
W celu stworzenia bardziej obiektywnego, ilościowego obrazu tamtych walk, uczeni wykorzystali nowoczesne technologie, jak drony, teledetekcja, systemy informacji geograficznej (GIS) i modelowanie w 3D. Dzięki dokonanym pomiarom byli w stanie dość dokładnie odtworzyć chronologię zdarzeń. Wiedząc, ilu żołnierzy uczestniczyło w oblężeniu (6-8 tys.), uczeni obliczyli, że zbudowanie ośmiu obozów, otaczającego je muru i kilkunastu wież oblężniczych zajęło niecałe dwa tygodnie. Ponadto ustalono, że łączna długość tych obwarowań wynosiła ponad 6 km, co dowodzi, jak bardzo efektywną machiną wojenną były rzymskie legiony. Według autorów artykułu całe oblężenie trwało od 4 do 9 tygodni.
A zatem wygląda na to, że Rzymianie przyszli, zobaczyli, zwyciężyli. Tyle że to legenda o trwającym lata oblężeniu „poszła w świat”.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.