Azjaci podbili Amerykę. Jak to się odbyło?

|||Z ostatniej chwili

W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą.

Przodkowie rdzennych mieszkańców Nowego Świata oddzielili się od pozostałych mieszkańców Dalekiego Wschodu przed 26–19 tys. lat. Tak wskazuje analiza genomów 1537 osób reprezentujących 139 współczesnych grup etnicznych z Azji i obu Ameryk, przeprowadzona przez zespół Stephana Schustear z Nanyang Technological University w Singapurze. Nie wiadomo, który z azjatyckich ludów dał początek rdzennym Amerykanom. Można jednak stwierdzić, że dziś jest im genetycznie najbliżej do Koriaków z Półwyspu Kamczackiego i Czukczów (inaczej Luoravetlan) z Półwyspu Czukockiego (oraz do Inuitów z kanadyjskiej Arktyki i Grenlandi, którzy także mają korzenie azjatyckie).

Ludzie, którzy skolonizowali Amerykę, dotarli najpierw – przed około 30 tys. lat – do Beringii, która tworzyła pomost lądowy pomiędzy Azją i Ameryką (zniknęła ona pod koniec epoki lodowcowej, zalana przez wody Morza Czukockiego i Morza Wschodniosyberyjskiego). Stamtąd niektórzy ponad 20 tys. lat temu wyruszyli na południe. Ponieważ tereny obecnej Kanady były całkowicie zajęte przez wielkie lądolody, migranci zapewne je ominęli, płynąc wzdłuż pacyficznych wybrzeży Ameryki. A kiedy znaleźli się na południe od lodów, wkroczyli do wnętrza kontynentu. Jedni tu pozostali, inni po pewnym czasie ruszyli w dalszą drogę. Do tego rozstania mogło dojść przed 17,5–14,5 tys. lat – wynika z analiz genetycznych.

W rezultacie przed ok. 14 tys. lat Homo sapiens pojawił się w Ameryce Południowej. I niemal od razu podzielił się na cztery linie rozwojowe. Pierwsza grupa zamieszkała w tropikalnej Nizinie Amazonki porośniętej wilgotną puszczą równikową. Druga wybrała znacznie bardziej suchą wyżynę Gran Chaco sąsiadującej od południowego zachodu z Amazonią. Przedstawiciele trzeciej skryli się w Andach i wyspecjalizowali w życiu na dużych wysokościach bezwzględnych. Czwarta odnalazła zaś swoją ojczyznę w surowym klimacie polarnym Patagonii. Najpóźniej przed 10 tys. lat cała Ameryka Południowa była już skolonizowana – twierdzą badacze.

Schuster i jego współpracownicy podkreślają, że w genach współczesnych przedstawicieli czterech pierwotnych populacji zapisały się rozliczne przystosowania środowiskowe. Znów Homo sapiens dowiódł swej olbrzymiej elastyczności. Zarazem jednak każda z tych grup funkcjonowała przez tysiące lat w niemal całkowitej izolacji od pozostałych, co już niekoniecznie było korzystne. Brak większego przepływu genów w skali kontynentu przyczynił się bowiem – według autorów badań – do zredukowania różnorodności genetycznej rdzennych mieszkańców Ameryki Południowej. I m.in. to zwiększyło ich wrażliwość na choroby zakaźne przyniesione w XVI w. przez obcych przybyszy z Europy.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.