Hiperinflacja z lat 20. wciąż wpływa na niemiecką teraźniejszość

Hiperinflacja w Republice Weimarskiej w latach 1922–23 była jednym z najpoważniejszych kryzysów ekonomicznych w Europie. Autorzy badania opublikowanego na stronach Europejskiego Banku Centralnego postanowili sprawdzić, czy – a jeśli tak to w jaki sposób – pamięć o tamtych wydarzeniach wpływała na późniejszą politykę ekonomiczną Niemiec. W tym celu przeanalizowali 179 pamiętników z lat 20 XX w. oraz 55 tys. przemówień i debat w Bundestagu w latach 1949–2022.

Analiza jakościowa wykazała, że ponad 70 proc. autorów zapisków osobistych w ogóle nie poruszało kwestii kryzysu. Choć doświadczyli hiperinflacji na własnej skórze, jej skutki zdają się nie mieć ostatecznie ogromnego znaczenia.

Zupełnie inny obraz przynosi analiza treści prezentowanych w Bundestagu. Wykazała ona, że kryzys był przywoływany przez wszystkie polityczne frakcje. Najpierw (szczególnie w latach 50.) uzasadniano nim potrzebę zwiększenia wydatków publicznych – miały one pomóc tym, którzy wciąż odczuwali długotrwałe konsekwencje wydarzeń z początku lat 20. Z kolei w późniejszych dekadach w coraz większym stopniu wykorzystywano go do podsycania obaw przed inflacją i długiem. Zbiorowa pamięć traumy inflacyjnej stała się jednym z argumentów, za pomocą których niemieckie rządy tłumaczyły konieczność prowadzenia zdyscyplinowanej polityki fiskalnej i niechętnie zwiększały deficyt budżetowy.

Badanie dobrze obrazuje kształtowanie się dyskursów w polityce czy ekonomii. Decydujące znaczenie ma nie samo negatywne wydarzenie, lecz to, w jaki sposób pamięć o nim została ukształtowana i wykorzystana jako argument w debacie. W tym sensie „lekcje z przeszłości” zawsze są produktem teraźniejszości.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.