Lodowe wyspy w kosmosie
Wyniki opublikowane w „Journal of Geophysical Research: Planets” pokazują nową metodę badania historii nieziemskiego klimatu. Analizie poddano pokłady lodu, który gromadzi się na powierzchni Marsa i Plutona. Choć jego większość odnajdziemy w czapach polarnych obu ciał niebieskich, część jest zlokalizowana w załomach pokrywających ich powierzchnię kraterów. Oczywiście o ile w przypadku Marsa mamy do czynienia z zamrożoną wodą, o tyle na Plutonie lodem jest zestalony azot. Podobne są za to średnica obu ciał (ok. 1000 km), kilkukilometrowa grubość głównych obszarów lodowych oraz kształt kraterów.
Na Marsie usytuowanie lodu sugeruje, że część została po prostu nawiana do kraterów. To wyjaśnienie jednak trudno zaakceptować w przypadku Plutona, mającego wyjątkowo rzadką atmosferę. Dlatego najprawdopodobniej znaczna część lodowych depozytów w kraterach Marsa i Plutona powstała w czasach, gdy czapy polarne zajmowały większy obszar powierzchni obu ciał, w tym kratery. Te lodowe „wyspy” mogą być zatem pomocne w badaniu zmian klimatu na obcych globach.