Sześcioro wspaniałych. Załoga, która podbije Marsa
Przyszłe załogowe misje na Marsa będą jednymi z najdłuższych (do 3 lat) i najbardziej odizolowanych w historii ludzkości. Astronauci zmierzą się więc ze stresem wynikającym z długotrwałego zamknięcia w ograniczonej przestrzeni, brakiem prywatności i ogromną odpowiedzialnością. W takich warunkach kluczowa staje się dynamika zespołu, jego efektywna współpraca i odporność psychiczna.
Aby zbadać te zależności, dwaj naukowcy ze Stevens Institute of Technology (USA) wykorzystali nowatorskie narzędzie – tzw. modelowanie agentowe (ABM). To metoda obliczeniowa, która pozwala symulować działania i interakcje autonomicznych „agentów” (w tym przypadku wirtualnych astronautów) w określonym środowisku. Każdemu z sześciu członków załogi przypisano cechy osobowości z tzw. Wielkiej Piątki (otwartość na doświadczenia, sumienność, ekstrawersja, ugodowość i neurotyczność) oraz określone umiejętności i role (np. inżynier, medyk, pilot). Następnie przez 500 dni obserwowano, jak różne składy zespołów – jednorodne (o podobnych cechach i umiejętnościach) oraz różnorodne – radzą sobie z wyzwaniami misji.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Exploring team dynamics and performance in extended space missions using agent-based modeling.
Analiza wykazała, że załogi, w których występowała różnorodność cech osobowości, charakteryzowały się niższym poziomem stresu, lepszym zdrowiem, wyższą wydajnością i większą spójnością. Jak również, że taka odmienność stylów radzenia sobie ze stresem i dynamiki interpersonalnej pomaga zespołowi na dłużej zachować stabilność. Najkorzystniejsze okazywały się konfiguracje łączące wysoką sumienność z niską neurotycznością lub wysoką ekstrawersję z dużą ugodowością. Co ciekawe, samo bogactwo umiejętności (bez zróżnicowania osobowości) przynosiła ograniczone korzyści. Najwyższą spójność obserwowano w załogach, które były zróżnicowane zarówno pod względem osobowości, jak i ról.
To tylko symulacja komputerowa, w której założono m.in., że cechy osobowości astronautów są stałe i nie zmieniają się w czasie. Model ten nie miał też wychwytywać wszystkich zawiłości życia podczas misji, np. nie uwzględniono dynamiki przywództwa ani bardziej złożonych i ewoluujących konfliktów interpersonalnych. Mimo to wyniki dostarczają potencjalnie cennych wskazówek dla agencji kosmicznych planujących przyszłe misje.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.