Wiedza i Życie
Opinie

Listy czytelników

Dzień dobry!

Z tradycyjnie dużą przyjemnością zabrałem się za lekturę styczniowego numeru „Wiedzy i Życia”. Mam jednak wrażenie, że jest pewna rozbieżność pomiędzy tekstem artykułu „Na krawędzi układu okresowego” autorstwa p. Justyny Jońcy a ilustracją dotyczącą wizualizacji trwałości izotopów ze str. 25. Otóż p. Jońca poświęciła kilka akapitów tzw. wyspie stabilności, o której się mówi już od kilku dekad. Nie wchodząc w szczegóły, przytoczyła opinię, że szczególnie stabilny powinien być pierwiastek o 114 protonach i 184 neutronach. Wspomniana wyżej wizualizacja – zapewne oparta na jakichś modelach, bo dla części obszaru przecież nie ma danych eksperymentalnych – miała to zapewne ilustrować, a w opisie jest nawet mowa o „sercu wyspy stabilności”. Tymczasem przecięcie zaznaczonych na wykresie linii odpowiadających 114 protonom i 184 neutronom nie wypada w centrum wyspy stabilności, ale na jej krawędzi! Co więcej, zgodnie z wykresem niemal w centrum wyspy stabilności wypadałby izotop flerowa 175, o którym autorka pisze, co prawda, że rozpada się nieco wolniej od przewidywań, ale też pisze, że to jeszcze nie to. Mam więc nieodparte wrażenie, że zawartość wykresu nie do końca odpowiada treści artykułu.

JS

Dzień dobry!

Dziękuję za celną uwagę. Po raz pierwszy istnienie wyspy stabilności zasugerowano w latach 60. i za jej serce uznano element o magicznej liczbie neuronów i protonów, tj. 184 i 114. Na tym jednak poszukiwania się nie skończyły. Istnieją badania, które obalają tę teorię. Jednym z nich jest praca z 2010 r., z której pochodzi omawiana ilustracja. Tak jak Pan zauważył, wizualizacja opiera się na modelu. Według niej serce wyspy rzeczywiście wypadałoby w rejonie, w którym atomy mają ok. 175 neutronów. Dla porównania autor pracy zaznaczył poprzez skrzyżowanie linii wynik sprzed kilkudziesięciu lat. Mimo upływu czasu i ogromnych nakładów pracy środek i granice wyspy stabilności są nadal poszukiwane.

JUSTYNA JOŃCA

Sprostowanie

W artykule dr. Radosława Kożuszka „Duch Irawadi” („WiŻ” 3/2020) omyłkowo zostały zamienione podpisy do zdjęć. Na s. 24 na dole znajdują się oreczki australijskie, a na s. 25 jest sotalia amazońska.

Wiedza i Życie 4/2020 (1024) z dnia 01.04.2020; Listy czytelników; s. 80

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną