Imitatorzy: Grindwale śpiewająco oszukują orki

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Południowe grindwale długopłetwe są bardzo towarzyskimi i gadatliwymi ssakami morskimi – niektóre ich odgłosy służą do przechytrzania wrogów.

Walenie, do których należą między innymi wieloryby, delfiny i morświny, komunikują się ze sobą dźwiękiem przy poszukiwaniu pokarmu i partnerów do rozrodu, a także w nawigacji i interakcjach społecznych. Ich odgłosy różnią się w zależności od gatunku. Zwierzęta potrafią naśladować różne dźwięki, na przykład sonaru, ale nikomu do tej pory nie udało się nagrać odgłosów imitujących odgłosy innych waleni. Ujawniły to nowe badania.

Naukowcy przesłuchali dokładnie 2028 wokaliz grindwali długopłetwych żyjących u wybrzeży Australii. Po raz pierwszy udało się tak dokładnie opisać odgłosy przedstawicieli tego gatunku zamieszkujących ten region. Badacze z pewnym zaskoczeniem rozpoznali 19 wokaliz, które do złudzenia przypominały odgłosy wydawane przez orki. „Te śpiewy grindwali brzmiały dla nas tak samo jak śpiewy orek z tej samej okolicy” – mówi Christine Erbe, dyrektor Center for Marine Science and Technology przy Curtin University w Perth, współautorka badań opublikowanych w „Scientific Reports” (2021).

Grindwale i orki, dwaj najwięksi przedstawiciele delfinowatych, są często widywane w tym samych rejonach mórz, mają dość podobne rozmiary i żyją w grupach złączonych silnymi więziami społecznymi – mówi Charlotte Curé, bioakustyczka z ośrodka badawczego CEREMA Lab we Francji, która nie uczestniczyła w badaniach. Orki rywalizują o pokarm z grindwalami, a czasami na nie polują. Badania zawartości żołądków orek pokazały, że sporadycznie ich ofiarami padają grindwale. Ale te drugie nie są bezbronne i potrafią wspólnie atakować i przeganiać orki. To jedyne znane walenie, które w ten sposób bronią się przed szczytowym drapieżnikiem.

Dodatkową bronią grindwali może być mimikra: „Według jednej z hipotez, gdy grindwale naśladują orki, wówczas te drugie nie rozpoznają w nich ofiary ewentualnego ataku” – mówi Erbe. Grindwale pożywiające się resztkami pokarmu orek i zarazem imitujące ich odgłosy, mogą pozostać nierozpoznane przez rywalizujące z nimi drapieżniki. „Pamiętajmy, że wszystko to dzieje się pod wodą, gdzie światła jest niewiele, a zwierzęta podczas polowań lub nawigacji polegają na zmyśle słuchu” – wyjaśnia Erbe.

Grindwale długopłetwe prawdopodobnie potrafią rozpoznawać odgłosy orek zawierające różne przekazy. Curé sądzi, że osobniki, które już opanowały odpowiedni odgłos orki, mogą go prezentować innym członkom swojej grupy.

Kolejne badania mają potwierdzić, czy taka mimikra jest rzeczywiście stosowana. Naukowcy zamierzają połączyć dane z nasłuchu z wynikami bezpośrednich obserwacji zwierząt obu gatunków lub nawet spróbować wyemitować odgłosy orek i obserwować reakcje. Jednak podczas przeprowadzania tego ostatniego eksperymentu należy zachować olbrzymią ostrożność. „Reakcja na głos drapieżcy może być bardzo gwałtowna – podkreśla Curé. – Na wielu chronionych obszarach można odtwarzać je tylko dwa razy w roku”.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.