Ptasie bitwy

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Lasy dębowe zachodniej części Ameryki Północnej są miejscem ostrej rywalizacji toczonej przez dzięciury żołędziowe zazdrośnie strzegące swoich terytoriów składających się z pewnej liczby drzew. Ptaki gniazdują w grupach, które zajmują się wspólnie opieką nad młodymi – kiedy jedno z rodziców zginie, rywale z sąsiedztwa, którzy akurat nie mają młodych, natychmiast próbują przejąć terytorium. Bitwy, czasami śmiertelne, mogą trwać nawet kilka dni. Naukowcy obserwują te walki od ponad 50 lat, ale dopiero teraz zorientowali się, że wraz z nimi bitwom przyglądają się też inne dzięciury.

Biolog Sahas Barve ze Smithsonian Institution prowadził badania nad walkami dzięciołów z lasów dębowych. Wyniki opublikował niedawno w „Current Biology” (2021). Jego zespół wykrył widzów dzięki temu, że wcześniej wyposażył kilka tuzinów ptaków w ultralekkie, zasilane światłem słonecznym, nadajniki radiowe. „Podczas walk panuje taki zgiełk, że wzrokowa obserwacja wszystkich ptaków jest niemożliwa” – wyjaśnia Barve.

Naukowcy odkryli, że informacja o pojawieniu się okazji do zdobycia nowego terytorium rozchodzi się wśród dzięciołów błyskawicznie. „To intrygujące. Ponieważ zwierzęta nie mają języka, zwykle zakładamy, że trudniej jest im przekazywać newsy – zauważa biolog ewolucyjna Christina Riehl, która nie była uczestniczką badań. – Nie umieszczają wpisów na Facebooku i nie rozmawiają o tym na ulicach”. Na razie nikt nie wie, w jaki sposób dzięcioły z najbliższej okolicy tak szybko orientują się w sytuacji; bitwy wybuchają po paru minutach po śmierci gniazdującego ptaka.

Zespół Barve’a namierzył ptasich widzów, którzy potrafili nawet przez godzinę przyglądać się bitwie. W tym czasie nie strzegli jednak własnych terytoriów, co – zdaniem Riehla – sugeruje, że wiedza na temat zachowań rywali jest dla nich cenna i warta dużego ryzyka. Śledzenie interakcji pomiędzy osobnikami z innych grup jest rzadko widzianym zachowaniem u ptaków, mówi Barve. Badania sugerują, że „dzięciury żołędziowe doskonale rozumieją dynamikę społeczną w swoich populacjach – dodaje. – To tylko pokazuje, jak mało wiemy o złożonych systemach społecznych funkcjonujących wśród zwierząt”.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.