Planeta źle znosi marnowanie żywności

W pracy opublikowanej w „Nature Food” Xunchang Fei z Nanyang Technological University w Singapurze i jego współpracownicy wykorzystali dane pochodzące ze 164 krajów świata i obejmujące okres od 2001 do 2017 roku. Dane dotyczyły 54 artykułów spożywczych podzielonych na cztery kategorie: zboża i rośliny strączkowe, mięso i produkty zwierzęce, warzywa i owoce, rośliny bulwiaste i oleiste.

Naukowcy stwierdzili, że podczas zbiorów, magazynowania, transportu i konsumpcji marnowała się około jedna trzecia żywności. Obliczyli, że to zmarnowane jedzenie odpowiadało w 2017 roku za emisję 9,3 mld ton dwutlenku węgla – to około połowa całej emisji systemu produkcji żywności. Z tego aż 44,3% przypadało na cztery kraje (Chiny, USA, Indie i Brazylia), co wynikało z ich dużej populacji oraz nawyków żywieniowych. Trzy czwarte emisji, które towarzyszyły produkcji żywności finalnie lądującej w koszu, przypadało na jedną kategorię: mięso i produkty zwierzęce.

W badaniu uwzględniono emisje pojawiające się na dziewięciu etapach, które nie obejmowały już samej uprawy roślin. Na przykład zaawansowane technologie postępowania z odpadami spożywczymi znacznie zmniejszały emisję gazów cieplarnianych. „Taka szczegółowa analiza pokazała, że poszczególne kraje powinny wyznaczać własne cele dotyczące redukcji skali marnotrawstwa” – mówi Fei. Niektóre regiony powinny się skoncentrować na ograniczeniu produkcji mięsa, a w innych pilnym zadaniem jest ograniczenie wyrzucania żywności na wysypiska, zamiast jej kompostowania lub poddania fermentacji.

Prajal Pradhan, ekspert systemów żywieniowych z Potsdam-Institut für Klimafolgenforschung w Poczdamie w Niemczech, zauważa, że zgodnie z Celami Zrównoważonego Rozwoju przyjętymi przez ONZ marnotrawstwo żywności należałoby w najbliższym czasie ograniczyć o połowę. Nie wystarczyłoby to do ograniczenia globalnego ocieplenia, ale byłby to dobry początek – dodaje Pradham. Komentując wyniki badań, stwierdza, że emisje można byłoby zmniejszyć, „gdyby kraje o wysokim dochodach skupiły się na ograniczeniu marnotrawstwa żywności przez konsumentów, natomiast kraje o niskim i średnim dochodzie zmniejszyły straty żywności podczas jej zbiorów, przetwarzania, magazynowania i transportu”.