Muzyka małp i wyścigi naukowców

Wcześniejsze eksperymenty dowodziły, że ptaki czy nawet uchatki potrafią „tańczyć” i trafnie rozpoznawać rytm. Tylko że te zwierzęta mają naturalne predyspozycje do reagowania na dźwięki, ponieważ „śpiew” jest ważnym elementem ich komunikacji wokalnej. Mają więc wrodzone zdolności akustyczne – argumentują autorzy najnowszej pracy. Inaczej jest w przypadku makaków, które nie porozumiewają się za pomocą złożonych dźwięków, a preferują mowę ciała. Dlatego uczeni uważają, że ich odkrycie jest przełomowe. Dowodzi bowiem, że zwierzęta mogą mieć poczucie rytmu nawet wtedy, gdy w naturze nie korzystają z rozbudowanych wokalizacji.

Wydaje się jednak, że badacze nieco spóźnili się ze swoimi obserwacjami. Kilka miesięcy temu na łamach „Current Biology” ukazało się doniesienie dotyczące dzikich szympansów, które nie tylko spontanicznie bębnią w podporowe korzenie drzew, lecz także mają indywidualne, odmienne dla każdej grupy „utwory”. Wspomniane odkrycia były nie tylko pierwsze. Bazowały również na obyczajach zwierząt dzikich, a nie tych trenowanych przez człowieka. Tymczasem makaki z najświeższej publikacji zostały nauczone synchronizacji z metronomem i otrzymywały nagrodę za wystukiwanie prawidłowego rytmu.

Pomimo tych uwag, warto docenić pracę z „Science”, ponieważ eksplorowała ona muzykalność małp od nieco innej strony niż poprzednia publikacja. Tam analizowano strukturę już istniejących rytmów, a w nowych badaniach sprawdzano, czy makak potrafi odpowiedzieć zadane „z zewnątrz”. Należy założyć, że jeden i drugi proces podlega nieco innej kontroli poznawczej, zatem każdy z nich zasługuje na osobną analizę.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.