Narodziny Tasmanii wskazała legendarna jasna gwiazda
Do początków XVIII w. Tasmanię zamieszkiwała wyłącznie rdzenna ludność, która określała siebie jako Palawa. Jej los zmienił się na gorsze dwa wieki temu, po przybyciu Brytyjczyków. Ci wyganiali tubylców z ich ziem i prześladowali. Mała wyspiarska ojczyzna Aborygenów, którą nazywali Lutruwita, zmieniła się dla nich w piekło podczas czarnej wojny w latach 20. XIX w. Doprowadziła ona niemal do zagłady ludu Palawa przez kolonistów brytyjskich. Nieliczni, którzy przetrwali, próbowali zachować dawne tradycje i opowieści – spisał je w swoim dzienniku pastor George Robinson. Ten właśnie dziennik stał się punktem wyjścia do naukowych badań.
Jeden ze spisanych mitów opowiada o narodzinach Tasmanii. Aborygeni przybyli na nią z północy przed ponad 60 tys. lat, gdy nie była ona jeszcze wyspą, lecz tworzyła jeden ląd z Australią i Nową Gwineą. Poziom oceanów był wówczas o 125 m niższy niż dziś. Woda bowiem była uwięziona w wielkich lądolodach plejstoceńskich. Opowieść tasmańskich Aborygenów zaczyna się w momencie, gdy wody morskie zajmowały tereny zamieszkiwane przez nich od tysięcy pokoleń. Ocean podnosi się szybko, mimo to ludzie nie chcą się wycofywać. W pewnym momencie Tasmanię i Australię łączył już tylko wąski pas lądu, który jednak wciąż był zamieszkany. W końcu i on znikł pod wodą, a Tasmania stała się wyspą. Badacze ustalili, że nastąpiło to 12,5 tys. lat temu. Pomogła im informacja zawarta w legendzie, że do narodzin wyspy doszło, kiedy w pobliżu południowego bieguna niebieskiego świeciła jasna gwiazda. „Była to gwiazda Kanopus, po Syriuszu najjaśniejsza gwiazda na niebie. Oś ziemska zmienia położenie w wyniku precesji i dziś wskazuje inny fragment nieba, ale dokładnie 12,5 tys. lat temu wskazywała właśnie ją” – piszą badacze. Wyniki ich analiz ukazały się w „Journal of Archaeological Science”.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.