Pulsar - najciekawsze badania naukowe. Pulsar - najciekawsze badania naukowe. Shutterstock
Środowisko

Rysie euroazjatyckie „ratowały” iberyjskich kuzynów

Leśne rysie śledzą nasze poczynania
Środowisko

Leśne rysie śledzą nasze poczynania

Dzikie kotowate wiedzą, jak nie dać sobie wejść w drogę. Zupełnie, jakby – jak naukowcy – znały dane z bazy aplikacji monitorującej aktywność fizyczną piechurów.

Milion lat temu oba gatunki rozdzieliły się ze wspólnego przodka, ale utrzymały zdolność do udanego krzyżowania się. Może i dziś trzeba to prowokować.

Na terenie Europy żyją obecnie dwa gatunki rysia: euroazjatycki (Lynx lynx) oraz iberyjski (Lynx pardinus), niekiedy uznawane za dwa podgatunki. Pierwszy z nich bytuje m.in. na terenie Polski (ok. 200 osobników), ale jego zasięg występowania obejmuje środkową Azję, Syberię i wschodnią Azję (ok. 50 tys.). Ten drugi kotowaty jest nie tylko znacznie rzadszy (ok. 1,6 tys. osobników), ale też dużo mniej zróżnicowany genetycznie. Już od jakiegoś czasu było jednak wiadomo, że niewielka pula genów nie jest dla tego gatunku niczym nowym. W 2011 r. na łamach „Molecular Ecology” wykazano, że kilkadziesiąt tysięcy lat temu populacja rysia iberyjskiego cechowała się jeszcze mniejszą różnorodnością niż ta współczesna, mimo że wtedy była od niej liczniejsza. To nietypowa sytuacja, bo zazwyczaj pula genetyczna jest tym większa, im więcej jest osobników, a tu było odwrotnie.

Autorzy pracy w „Nature Ecology & Evolution” podjęli próbę wyjaśnienia, co się stało z genami europejskich kotowatych. Wykazali, że w przeszłości „ratunkiem” genetycznym dla iberyjskiego rysia mogła być domieszka uzyskana od europejskiego kuzyna. Milion lat temu oba gatunki rozdzieliły się ze wspólnego przodka, ale utrzymały zdolność do udanego krzyżowania się ze sobą. Autorzy badań uważają, że w ciągu ostatnich tysiącleci musiało dochodzić do „mezaliansu” – albo w sposób ciągły, albo w nawracających epizodach. Na podstawie próbek trudno było ustalić, kiedy dokładnie proceder się zaczął, ale udało się wskazać, że ok. 4 tys. lat temu rysie iberyjskie i eurazjatyckie już się ze sobą krzyżowały, a przynajmniej 200 lat temu przestały to robić.

Uczeni są zdania, że ich odkrycia mogą być istotne do opracowania przyszłych strategii ochrony hiszpańskiego rysia. Sugerują przeprowadzenie kolejnego ratunku genetycznego tego gatunku, polegającego na dodaniu osobników z populacji azjatyckich do iberyjskich grup kotów. Uczeni podkreślają, że zazwyczaj takie działania nie są popierane, ale w tym wypadku należałoby je rozważyć, ponieważ naśladowałyby one krzyżówki, do których wcześniej dochodziło w naturalnych warunkach.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną