Jak gąsienice czują osy
Ostatnio badacze wykazali, że gąsienice są w stanie wyczuwać ładunek elektrostatyczny nadlatujących os – to pierwsza taka interakcja drapieżnik-ofiara stwierdzona na lądzie. Naukowcy odkryli to zjawisko, mierząc ładunki elektrostatyczne gąsienic i często polującego na nie drapieżnika – osy pospolitej.
Podczas badań, których wyniki opublikowane zostały w „Proceedings of the National Academy of Sciences USA” wykorzystali elektrody do imitowania pola elektrycznego wytwarzanego przez osę zbliżającą się do gąsienicy. Następnie wystawili trzy różne gatunki gąsienic na działanie „fałszywej osy” (jeden z nich, Tyria jacobaeae, pokazany jest na zdjęciu). Wszystkie gąsienice zareagowały zachowaniem obronnym. Dwa gatunki pozostawały zwinięte asekuracyjnie przez dłuższy czas; trzeci dzielnie walczył, usiłując ugryźć elektrody. Reakcja gąsienic była bardziej zdecydowana, gdy pole oscylowało z częstotliwością uderzeń skrzydeł osy. Badacze ustalili, że gąsienice wykrywają te pola za pomocą sztywnych włókien pokrywających ich tułów, które wibrują pod wpływem bodźca elektrycznego.
Zwierzęta lądowe, które wyposażone są w taki zmysł, „używają go równolegle z innymi zmysłami, takimi jak słuch czy wzrok, aby uzyskać bardziej niezawodny obraz sensualny obecności drapieżnika i jego lokalizacji”, mówi współautor pracy Sam J. England, ekolog sensoryczny z Museum für Naturkunde w Berlinie.
Zdaniem Gerharda von der Emde, neuroetologa z Universität Bonn, praca ta „bardzo przekonująco pokazuje reakcję behawioralną na elektrorecepcję u stawonogów”. Przyznając, że byłoby to trudne, mówi on, że chciałby zobaczyć takie zachowanie badane w warunkach naturalnych, bez użycia sztucznie wytworzonych pól elektrycznych.
Pauline N. Fleischmann, neuroetolożka z Carl von Ossietzky Universität Oldenburg, podkreśla, że badanie to jest doskonałym przykładem „imponującej różnorodności sygnałów, które zwierzęta – w przeciwieństwie do ludzi – są w stanie wykrywać i faktycznie wykorzystywać na co dzień”. Dodaje, że „najbardziej fascynującym z nasuwających się pytań jest to, w jaki sposób osy mogą próbować maskować swój atak i jak przebiega ewolucyjny wyścig zbrojeń między ofiarami a drapieżnikami”.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.