Materiał, który wysłucha i poda dalej

Wynalazek nazywa się A-Textile (od akustycznych tekstyliów). Najważniejszy jego element to mikrofon o średnicy 3 cm. Zbudowany z kilku warstw materiałów, zawiera w sobie tryboakustyczne włókna z nylonu oraz z siarczku cyny, a także warstwy włókien srebrowych pełniących funkcję elektrod. Materiały tryboakustyczne w reakcji na odbierane fale dźwiękowe generują ładunki elektryczne. Te są następnie odprowadzane przez włókna srebra, połączone z modułem WiFi lub Bluetooth, którzy przesyła sygnał dalej.

O co tyle krzyku? – można zapytać? Że ktoś po prostu wszył mikrofon pod koszulę? Nie do końca: A-Textile nie jest przyszyty do tkaniny – on jest tkaniną. Odporną na wilgoć, pranie i odkształcenia mechaniczne. Jej grubość wynosi (autorzy nie podają tej wartości) nie więcej niż parę milimetrów. Może więc odbierać i przetwarzać polecenia głosowe, aby obsługiwać programy komputerowe, aplikacje na smartfonie, urządzenia w domach inteligentnych, czy nawet komunikować się z modelami językowymi typu ChatGPT.

Możliwości jest wiele, ograniczeniem – tylko wyobraźnia. W połączeniu z tkaninami, które same generują zasilanie dzięki energii słonecznej albo ruchowi i ciepłu ludzkich ciał, być może właśnie mamy rozwiązanie w postaci znacznie prostszych i przyjemniejszych w użyciu interfejsów człowiek-komputer.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.