Kamień i tusz. O tatuażach Majów

Dla Majów tatuaże były nie tylko ozdobą. Stanowiły symbol statusu społecznego, odwagi wojennej i dorosłości. Albo hańby i kary. Wzory w formie zwierząt (nietoperzy, węży, orłów) lub geometrycznych linii i spirali, umieszczano na twarzy, udach, piersiach czy stopach. Mimo ich przedstawień w sztuce i opisów konkwistadorów, do tej pory nie było znane żadne narzędzie służące do ich wykonywania.

Tymczasem od 30 lat w magazynie leżały dwa kamienne rylce. Znalazł je w jaskini Actun Uayazaba Kab w Belize – wraz z paciorkami jadeitu, obsydianowym ostrzem i rytualnymi ozdobami – zespół badaczy pod kierunkiem W. Jamesa Stempa. Teraz narzędzia poddano analizie. Ich końcówki wykazały zużycie charakterystyczne dla nakłuwania skóry, a nie wiercenia czy upuszczania krwi. Co więcej, odkryto na nich pozostałości czarnej substancji – prawdopodobnie tuszu. Można zatem z dużą dozą prawdopodobieństwa uznać, że służyły do tatuowania skóry. To pierwsze takie narzędzia w historii badań nad cywilizacją Majów.

Badacze stworzyli kopię jednego z rylców i przetestowali go na skórze świńskiej – najlepiej oddającej strukturę ludzkiej. Wyniki były pozytywne. Co więcej, dr Stemp sugeruje, że każde narzędzie było używane tylko raz – nie dlatego, że się zużywało, ale dlatego, że tatuaż był świętym rytuałem. Rylce „nasycone” duchową energią osoby, która je użyła, trafiały później do miejsc mocy. Takim właśnie była jaskinia Actun Uayazaba Kab.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.