Reklama
Biobiolteka Drezdeńska / |
Kosmos

Majowie: niezwykle precyzyjni strażnicy Słońca

Majowie: tajna historia miasteczka, które nie uległo misjonarzom
Człowiek

Majowie: tajna historia miasteczka, które nie uległo misjonarzom

Hunacti przetrwało ledwie kilkanaście lat – opuszczono je ok. 1572 r. Jego dzieje mówią jednak bardzo dużo o strategiach rdzennych ludów Mezoameryki w obliczu hiszpańskiej dominacji – o oporze, sile wspólnoty i o cenie, jaką płacono za trwanie przy własnych bogach.

Nowe badania wyjaśniają, jak została zaprojektowana, a następnie była przez wieki doskonalona majańska tablica zaćmień znajdująca się w słynnym „Kodeksie Drezdeńskim”.

„Kodeks Drezdeński” to jedna z zaledwie czterech ocalałych ksiąg Majów. Pozostałe zostały zniszczone w XVI w. przez hiszpańskich duchownych katolickich. Ta cudem przetrwała, a w połowie XVIII w. trafiła do należącej do władców Saksonii biblioteki w Dreźnie. Spisana w Kodeksie wiedza astronomiczna od dawna zdumiewa swoją precyzją. Badania Johna Justesona i Justina Lowry’ego wskazują jednak, że Majowie byli jeszcze bardziej zaawansowanymi astronomami, niż dotąd sądzono.

Dla Majów, którzy postrzegali zaćmienia jako potężne znaki, ich przewidywanie miało wymiar nie tylko astronomiczny, ale również duchowy. Niezależnie od zwykłego, używanego na co dzień kalendarza liczącego 365 dni, posługiwali się jeszcze astrologicznym – liczącym 260 dni. Służył on do przepowiadania losów ludzi na podstawie daty urodzenia w nim zapisanej.

Zachowana w Kodeksie Drezdeńskim tablica zaćmień, której przyjrzeli się naukowcy, obejmuje 405 miesięcy księżycowych, czyli ok. 32 lata, i zawiera 69 dat nowiu, z których 55 odpowiada możliwym datom zaćmień. Dzięki skrupulatnemu śledzeniu cykli Księżyca i ich powiązaniu z kalendarzem astrologicznym majańscy „strażnicy dni” odkryli wzorce pozwalające im przewidywać, kiedy Słońce i Księżyc znajdą się w jednej linii, powodując zaćmienie widoczne na ich terytorium – ustalili Justeson i Lowry.

Odkryli oni również, że aby uniknąć kumulowania się błędów, Majowie regularnie resetowali swoje obliczenia po 358 lub 223 miesiącach księżycowych. Dzięki temu potrafili przewidywać zaćmienia Słońca z dużą dokładnością i z wyprzedzeniem nawet kilku stuleci. Jak obliczyli autorzy badań, korekty utrzymywały margines błędu poniżej jednej godziny w ciągu 134 lat. „Imponujące osiągnięcie, biorąc pod uwagę brak teleskopów i współczesnych przyrządów pomiaru czasu” – komentują autorzy badań.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną