Lód na Oceanie Arktycznym zniknie latem już w przyszłej dekadzie?

Uruchomione przez człowieka ocieplenie ziemskiego klimatu bezlitośnie rozprawia się także z lodem morskim. Jeszcze cztery dekady temu Ocean Arktyczny był pokryty grubą i rozległą pokrywą lodową przez cały rok. Latem trochę się ona kurczyła i chudła, ale wciąż była olbrzymia. Ostatnie ćwierć wieku to jednak przyspieszona destrukcja paku lodowego. Na początku lat 90. XX w. zajmował on pod koniec lata powierzchnię 7–8 mln km kw., tymczasem w ostatniej dekadzie było to średnio 4–4,5 mln km kw., czyli prawie dwa razy mniej. Dlatego wielu badaczy spodziewa się, że najpóźniej w połowie tego stulecia Ocean Arktyczny stanie się latem wolny od lodu. Na początek będzie to parę tygodni, ale z czasem okres ten będzie się wydłużał.

Jeszcze mniej optymistyczni są autorzy scenariusza, który publikuje dziś „Nature Communications”. Zastosowany przez nich model komputerowy prognozuje, że najprawdopodobniej już w przyszłej dekadzie Ocean Arktyczny będzie całkowicie odmarzał pod koniec lata. Co więcej, nie ma już praktycznie żadnych szans na zaradzenie sytuacji. Nawet gdyby ludzkość przestała jutro emitować dwutlenek węgla, jego koncentracja w atmosferze jest już na tyle duża, że jeszcze przez wiele dekad klimat Ziemi – w tym Arktyki – odczuwałby presję z tego powodu. „Ta zmiana jest już wpisana w system” – twierdzą autorzy publikacji, klimatolog Seung-Ki Min z Pohang University (Korea Południowa), oceanograf Dirk Notz z Universität Hamburg i ich współpracownicy.

Co ciekawe, Notz był jednym z autorów najnowszego Szóstego Raportu IPPC, którego podsumowanie opublikowane zostało w marcu. Raport jest odrobinę mniej pesymistyczny. Stwierdza bowiem, że istnieje pewna, niewielka szansa na przetrwanie lodu wieloletniego (czyli takiego, który przetrzyma lato) w niektórych częściach Oceanu Arktycznego. Warunkiem jest jednak radykalne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych i zatrzymanie wzrostu temperatury globalnej poniżej progu 2 st. C, licząc od początku epoki przemysłowej. Konkluzje raportu IPCC są bardziej stonowane, ponieważ opierają się na wynikach symulacji komputerowych przeprowadzonych przy pomocy ponad 20 różnych modeli. Seung-Ki i Notz uważają, że taki uśredniony scenariusz przyszłości niekoniecznie jest najbliższy rzeczywistości. W artykule wielokrotnie zwracają uwagę na to, że wcześniejsze raporty IPCC zazwyczaj niedoszacowywały tempa zmian zachodzących w Arktyce pod wpływem globalnego ocieplenia. Ich zdaniem, tak będzie i tym razem. Lepiej byłoby, aby nie mieli racji.

To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Jeśli z niej korzystasz, powołaj się na źródło, czyli na www.projektpulsar.pl. Dziękujemy.