Zasoby wód gruntowych kurczą się niepokojąco szybko

Na Ziemi jest mnóstwo wody, ale tylko niewielka jej część nadaje się do konsumpcji i nawadniania pól. Zdecydowana większość to woda słona (97,5 proc), a z tej reszty, która soli nie zawiera, dwie trzecie znajduje się w stanie zmrożonym. Co nam pozostaje? Około 22 mln km3 wód wypełniających jeziora, spływających rzekami, uwięzionych w mokradłach i przede wszystkim ukrytych w skałach płytko pod powierzchnią globu. To zasoby podziemne są głównym rezerwuarem wody pitnej. Jest jej tam około dwieście razy więcej niż łącznie w rzekach, jeziorach i na terenach podmokłych. Gdyby ją całą wydobyć i rozprowadzić po ziemskich lądach, pokryłaby je warstwą o grubości 180 m.

Ludzkość pozyskuje niewiele z tego podziemnego zasobu – około 1000 km3 rocznie. Z niego pochodzi mniej więcej połowa wody bezpośrednio przez nas konsumowanej, około 40 proc. wody używanej na nawadniania pól i w przybliżeniu jedna trzecia wody wykorzystywanej przez przemysł. Wydawałoby się, że podziemny rezerwuar jest niemal niewyczerpany – cóż to jest 1000 km3 rocznego zużycia przy rezerwach przekraczających 20 mln km3? Rezerwach, które są w dużej części odnawiane przez wody deszczowe.

Diabeł tkwi jednak w szczegółach. Tymi szczegółami zajmowali się ponad dekadę autorzy badań, które publikuje dziś „Nature”. Zebrali oni dane o wahaniach lustra wody w około 170 tys. studni w ponad 40 krajach świata – tytaniczna praca. Zamiarem badaczy było sporządzenie bilansu zasobów wody dla 1700 głównych rezerwuarów wód gruntowych na świecie. W 70 proc. z nich stwierdzili opadanie poziomu tych wód. W co trzecim przypadku tempo tego opadania przekraczało 10 cm na rok, a w co ósmym – przekraczało pół metra na rok! Zjawisko dotyczy głównie tych obszarów suchych, półsuchych i śródziemnomorskich, w których intensywnie pozyskuje się wody gruntowe dla potrzeb rolnictwa.

Rekordowe wartości zmierzyli badacze m.in. w wielu rejonach Iranu, Indii, Chin, Afganistanu, Pakistanu i krajów Półwyspy Arabskiego – poziom wód gruntowych opadał tam w XXI w. w ekspresowym tempie 1-2 m rocznie. Podobnie jest w Kotlinie Kalifornijskiej w USA, a także w niektórych częściach Półwyspu Iberyjskiego. „Wielu studniom w tych regionach świata grozi wyschnięcie, a ich mieszkańcy mogą pozostać bez wody” – ostrzega Perrone.

Teoretycznie można by sięgnąć po tę wodę gruntową, która znajduje się znacznie niżej i często w dużych ilościach. Jednak w tym celu trzeba nawiercić o wiele głębsze studnie, co – jak zauważają badacze – jest bardzo drogie. „Bogatsi będą mieli dostęp do wody, ale biedniejsi już nie” – podkreśla badaczka.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.