Szkliwo zębów zniosło mrozy i upały, by rozpocząć badawczą rewolucję

|||Z ostatniej chwili

W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą.

Pierwsza grupa badaczy odkryła sekwencje białkowe w zębie nosorożca liczącym ok. 21-24 mln lat. Skamieniałość znaleziono w kraterze Haughton na wyspie Devon w kanadyjskiej Arktyce. To właśnie ekstremalna temperatura panująca na tej „polarnej pustyni” objętej wieczną zmarzliną, pomogła zakonserwować proteinowe cząsteczki. Kluczowe okazało się jednak to, z jakiej tkanki pochodziły. Szkliwo zębów – najtwardsza substancja w ciele kręgowców – zadziałało jak molekularna kapsuła czasu, chroniąc białka przed rozkładem. Naukowcom udało się odzyskać fragmenty siedmiu różnych protein szkliwa i zrekonstruować ich sekwencje o łącznej długości ponad 250 aminokwasów.

Niemal jednocześnie drugi zespół naukowców odzyskał białka z liczących ok. 18 mln lat skamieniałości krewnych nosorożców i słoni, znalezionych w Kenii (rejon jeziora Turkana). To jedno z najgorętszych miejsc na Ziemi, nikt więc nie spodziewał się tak doskonałego zachowania materii organicznej. „Nasze odkrycia ujawniają, że białka uwięzione w gęstym szkliwie mogą przetrwać dłużej, nawet w środowiskach tropikalnych, gdzie temperatura przyspiesza ich dekompozycję” – wyjaśnia Timothy Cleland z amerykańskiego Smithsonian Institution, jeden z autorów badania opublikowanego na łamach najnowszego wydania „Nature”.

Te odkrycia dowodzą, że paleoproteomika, czyli analiza pradawnych białek, staje się kluczowym narzędziem badania odległej przeszłości. Pozwoli bowiem na nowo spojrzeć na drzewo rodowe wielu gatunków i zweryfikować dotychczasowe hipotezy oparte jedynie na kształcie kości. Przykładowo, dane uzyskane dzięki białkom arktycznego nosorożca sugerują, że linie ewolucyjne dwóch głównych grup tych zwierząt, z których wywodzą się ich współczesne gatunki, rozdzieliły się 34–22 mln lat temu, czyli później niż dotychczas sądzono.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.