Mrówki odesłane do osobnych pokoi żyją w pokoju
|
|
W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą. |
Domacja – z greki „domki” – to twory wytwarzane przez rośliny różnych gatunków, przeznaczone do zasiedlenia przez symbiotyczne organizmy, np. mrówki. Gospodarz tych „kwater” modyfikuje swoje własne organy w taki sposób, by były one wygodne dla docelowych lokatorów. Na przykład: przedstawiciele rodzaju Squamellaria wytwarzają domacja z dolnego odcinka łodygi, czyli z tzw. hipokotylu. Ta część rozrasta się i pęcznieje, tworząc dużą bulwę – niewypełnioną w środku zbitą masą, ale za to pełną korytarzy, przedziałów i otworów spełniające funkcję drzwi wejściowych.
Mrówki chętnie wprowadzają się do tych „domków”, ponieważ dzięki inicjatywie rośliny same nie muszą budować sobie mrowiska, zyskują schronienie przed deszczem, słońcem czy drapieżnikami, a także mają w środku gotowe „żłobki” dla swoich larw. Na takim układzie zyskuje również gospodarz – dzięki owadzim odchodom, ma dostęp do źródła azotu. A wnętrze wypełnione bojowo nastawionymi mrówkami zniechęca roślinożerców do konsumpcji.
Autorów pracy opublikowanej właśnie w „Science” ciekawiło, jak to się dzieje, że niektóre rośliny – takie jak wspomniany powyżej endemit z Fidżi – są w stanie „dzierżawić” swoje domacja kilku gatunkom mrówek w tym samym czasie. Wszak stawonogi te walczą z innymi koloniami – jak więc są w stanie znosić niespokrewnionych ze sobą sąsiadów, nie tocząc z nimi nieustających bojów? Odpowiedzi dostarczyła seria bardzo pomysłowych eksperymentów.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Compartmentalization reduces conflict in multipartner plant-insect symbioses
Wykorzystano w nich m.in. znakowane substancje spożywane przez mrówki, mechaniczne resekcje ścian korytarzy, symulacje działania symbiontów czy trójwymiarowe modele gniazd wykonane dzięki tomografii komputerowej. Okazało się, że roślina po prostu rozdziela mechanicznie każdą kolonię, która u niej gości. Choć z zewnątrz może się zdawać, że wszystkie mrówki mieszkają razem w jednej bulwie, w rzeczywistości są od siebie odseparowane systemem niezależnych korytarzy oraz wejść.
Dzięki temu „pomysłowemu” rozwiązaniu Squamellaria zyskuje dostęp do różnorodnych symbiontów, a co za tym idzie – do szerokiego wachlarza „nawozów” i zachowań ochraniających gniazdo.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.