Komar z londyńskiego metra to jednak mit
|
|
W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W Pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą. |
Komar miejski, Culex pipiens, występuje w dwóch formach, które są identyczne pod względem wyglądu zewnętrznego i budowy anatomicznej. Nawet przy użyciu standardowych metod badawczych, takich jak analiza pod mikroskopem, nie da się znaleźć stałych cech, które pozwoliłyby je odróżnić. Są jednak inne. Pipiens żyje na powierzchni, gryzie głównie ptaki i zapada w zimową „hibernację” (a dokładnie w diapauzę). Molestus stał się zaś zmorą londyńczyków chroniących się w metrze podczas niemieckich bombardowań stolicy Anglii w czasie II wojny światowej i przystosował się do życia w podziemnych, miejskich przestrzeniach. Jest aktywny cały rok, potrafi rozmnażać się w zamkniętych lokalach, chętnie gryzie ssaki, w tym ludzi, a do złożenia pierwszej partii jaj samica nie potrzebuje posiłku z krwi.
Dotychczas sądzono, że te adaptacje to przykład niezwykle szybkiej, bo 150-letniej, ewolucji. Międzynarodowy zespół naukowców postanowił to sprawdzić, analizując genomy 357 komarów z 77 populacji w Europie, Afryce Północnej i Azji Zachodniej. Okazało się, że molestus nie wyewoluował w XX-wiecznym Londynie, ale powstał w basenie Morza Śródziemnego lub na Bliskim Wschodzie, a jego oddzielenie się od pipiens szacuje się na okres od 1,3 do 12,5 tys. lat temu, co zbiega się z powstawaniem większych osad rolniczych, np. wzdłuż Nilu w Egipcie. Cechy, które dziś pozwalają komarom przetrwać w metrze, były obecne już u tych starożytnych, naziemnych populacji. Stanowiły swego rodzaju preadaptację, która ułatwiła im późniejszy sukces w podziemiach nowoczesnych miast.
Autorzy badania podkreślają, że oszacowanie dokładnego momentu rozdzielenia się obu form komarów jest obarczone pewną niepewnością, związaną m.in. z tempem mutacji. Zaznaczają również, że choć kluczowe cechy molestus są starożytne, dodatkowa zmiany nastąpiły już po skolonizowaniu współczesnych podziemnych siedlisk.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.