Kto żyje wokół kopców na dnie Morza Grenlandzkiego
Formacje te powstały w obrębie systemu podmorskich grzbietów i zbudowane są z hydratów gazu. Są to uporządkowane struktury krystaliczne, w których cząsteczki wody tworzą przestrzenne rusztowanie działające jak twarda lodowa gąbka. W mikroskopijnych „klatkach” tej sieci uwięziony jest metan – jak wykazały analizy próbek pobranych przez zdalnie sterowanego robota, uzupełniony mniejszymi ilościami etanu i propanu.
Hydraty tworzą się przy niskiej temperaturze i bardzo wysokim ciśnieniu. Gdy warunki te ulegają zmianie, lodowe rusztowanie zaczyna się rozpadać, a metan gwałtownie się uwalnia – jakby dno oceanu na chwilę zaczynało oddychać. Do tej pory podobne zjawiska znane były z głębokości nieprzekraczających 2 tys. metrów. Nowe odkrycie przesuwa tę granicę aż do 3640 m.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Deep-sea gas hydrate mounds and chemosynthetic fauna discovered at 3640 m on the Molloy Ridge, Greenland Sea
Co szczególnie zaskakujące, nie jest to martwa, lodowata pustka. Wokół gazowych kopców funkcjonuje bogata społeczność organizmów, które radzą sobie bez światła słonecznego, czerpiąc energię z ulatniających się związków chemicznych. Skupiska rurkowych wieloszczetów, a także ślimaki, skorupiaki i meduzy tworzą wyjątkową biocenozę na morskim dnie. Tego typu chemosyntetyczne wspólnoty były dotąd znane głównie z kominów hydrotermalnych.
Gaz wydobywający się z hydratów powstał głęboko w skorupie ziemskiej, a następnie przemieścił się ku powierzchni przez system spękań w skałach. Odkrycie to rodzi pytania o to, jak tak duże zasoby gazu mogą wpływać na globalny obieg węgla oraz długofalowe zmiany klimatyczne.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.