Reklama
Shutterstock
Środowisko

Przemoc i dbałość. Kto jest kim, jeśli jest golcem

Sekretne życie kretoszczurów
Środowisko

Sekretne życie kretoszczurów

Pod ziemią dochodzi do porwań, a do orientacji przydaje się kretoszczurom magnetorecepcja.

Te podziemne gryzonie nie przestają zadziwiać naukowców. Nie tylko żyją w „owadzich” koloniach, lecz także obsesyjnie przestrzegają norm społecznych i podziału obowiązków.

Przedstawiciele gatunku Heterocephalus glaber są prawie całkowicie pozbawieni owłosienia, do tego ślepi i niemal nigdy nie wychodzą na powierzchnię – całe życie spędzają w podziemnych norach i tunelach. Żyją w dużych (liczących od kilkudziesięciu do nawet kilkuset osobników) koloniach, które mają strukturę eusocjalną. Czyli taką, jaka występuje u owadów społecznych: mrówek, termitów czy pszczół. Na czele rodu stoi sprawująca bezwzględne rządy królowa, która jest jedyną rozmnażającą się i dokarmianą przez innych samicą. Nie tylko wydziela ona feromony hamujące dojrzałość płciową pozostałych przedstawicielek płci żeńskiej. W bezpłodnym stanie utrzymuje je również stosując regularną przemoc, która wywołuje stres zatrzymujący cykl płciowy.

Królowa trzyma u swego boku kilku partnerów, z którymi często kopuluje, pozostałe samce są bezpłodne i – podobnie, jak nierozmnażające się samice – pełnią w kolonii funkcje robotników i żywicieli. Ze względu na tak ścisły podział zadań, uczeni nazywają poszczególne podgrupy tych zwierząt kastami. Do tej pory sądzono jednak, że kasty są tylko dwie: reprodukcyjna i niereprodukcyjna. Nowe badania, opublikowane właśnie w „Science Advances”, wykazały jednak, że jest ich przynajmniej siedem. I każda ma inne obowiązki.

Ten ścisły podział zadań pasjonuje uczonych, bo jest dla ssaków bardzo nietypowy. A same golce, bo są niezwykle długowieczne (żyją po kilkadziesiąt lat, co jest nietypowe dla kilkucentymetrowego gryzonia), nie starzeją się w sensie fizjologicznym, niemal nigdy nie chorują na nowotwory i są ponadprzeciętnie wytrzymałe na ból.

Kasty w świecie golców

  1. Osobniki zajmujące się wyłącznie rozmnażaniem.
  2. Specjaliści od transportu. Przenoszą żywność po korytarzach, znajdują i wyrzucają śmieci do komory odpadowej przypominającej kompostownik.
  3. Pielęgniarze i kontrolerzy. Są bardzo aktywni i często przemieszczają się z jednej komory do drugiej, sprawdzając, czy grupie reprodukcyjnej niczego nie brakuje i czy w korytarzach wszystko przebiega bez zakłóceń.
  4. Pracownicy terenowi i eksploratorzy. Mają niewiele obowiązków w centrum gniazda (nie zajmują się też królową i jej świtą), ale kursują po obrzeżach, upewniając się, czy coś nie wymaga naprawy, czy w korytarzach rosną odżywcze bulwy i korzenie roślin itp.
  5. Kopacze i pracownicy fizyczni. Rozbudowują gniazdo, tworzą nowe tunele, poszerzają komory. Pracują w pojedynkę, niechętnie kontaktują się z innymi członkami kolonii.
  6. Inspektorzy sanitarni i sprzątacze. Nie tylko dbają o porządek i czystość w aktualnym gnieździe, lecz także koordynują przeprowadzki do nowych siedzib – np. wtedy, gdy stan higieniczny poprzedniej lokacji jest już nie do przyjęcia.
  7. Ochroniarze i wojownicy. Patrolują korytarze, oceniają bezpieczeństwo grupy rozrodczej, cechują się też dużą sprawczością i są jedyną grupą, za którą królowa i jej „dwór” podążają np. wtedy, gdy trzeba się przeprowadzić.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną