Ecstasy: empatia i potencjał kliniczny

MDMA, znane jako ecstasy, zaliczane jest do tzw. empatogenów. To substancja psychoaktywna wywołujące uczucie bliskości emocjonalnej z innymi ludźmi oraz zwiększonej otwartości na nich. Dostępne raporty dotyczące wpływu MDMA na empatię w dużej mierze opierają się na anegdotycznych doniesieniach klinicznych, które często są subiektywne i nie zawsze poparte rygorystycznymi badaniami naukowymi. Dlatego naukowcy ze Stanford University i University of California w San Diego postanowili dokładnie sprawdzić, jak ecstasy będzie wpływała na mózgi myszy.

Najpierw podzielili gryzonie na dwie grupy i jednej zaaplikowali MDMA, a drugiej – środek czasowo wywołujący stan zapalny i ból w lewej tylnej łapie. Kiedy obie umieszczono w jednym pomieszczeniu, u myszy pod wpływem ecstasy występowało zjawisko opisywane w literaturze naukowej jako społeczny transfer analgezji. Polega ono na tym, że interakcja z osobnikiem doświadczającym bólu powoduje zmniejszenie wrażliwości na ból u obserwatora. Inaczej mówiąc, jest to forma empatii bólowej, gdzie obserwator „przejmuje” stan innego osobnika, ale w rezultacie sam robi się bardziej odporny na ból (jakby się z nim oswoił).

Naukowcy podali MDMA także zmodyfikowanym genetycznie gryzoniom służącym jako mysi model autyzmu. Zwykle wykazują one deficyty w zachowaniach społecznych, co również znajduje wyraz w zredukowanym społecznym transferze bólu. Jednak za sprawą ecstasy również one wykazywały empatię wobec cierpiących pobratymców. Wskazuje to na potencjalne zastosowania terapeutyczne MDMA w leczeniu zaburzeń społecznych takich jak autyzm.

Badacze wykorzystali również inne zmodyfikowane genetycznie myszy. Ich produkujące serotoninę neurony – znajdujące się w jądrze półleżącym mózgu (stanowiącym część układu nagrody) – zawierały białka reagujące na światło. Dzięki temu naukowcy mogli sterować wydzielaniem tego neuroprzekaźnika, bardzo ważnego dla zachowań społecznych. Okazało się, że gdy w tej strukturze mózgu myszy pojawiało więcej serotoniny, zwierzęta zachowywały się podobnie do tych, które były pod wpływem MDMA. Potwierdza to, że właśnie ten neuroprzekaźnik pełni kluczową funkcję w empatogennych efektach ecstasy, które pobudza jego wydzielanie.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.