Najważniejsze w 2022 roku według Marty Alicji Trzeciak
Miejsce 1.
Tradycję nad optymalizację pracy przedkłada w doborze narzędzi przynajmniej jeden gatunek naczelnych – kapucynki. Jeśli w danej rodzinie do rozłupywania owoców lub orzechów zawsze używano wielkich kamieni, to potomkowie rodu będą korzystali z niewspółmiernie dużych nawet wtedy, gdy wystarczyłoby mniejsze. To odkrycie naprowadza nas na nowe szlaki badania kulturowego transferu behawioralnego.
Czytaj w pulsarze: Kapucynki przedkładają tradycję nad optymalizację pracy
Miejsce 2.
Liderzy wilczych stad przejawiają pożądane na pozycji alfa zachowania, takie jak przejmowanie inicjatywy i śmiałość, niekoniecznie ze względu na naturalne predyspozycje. Przynajmniej część z nich sprawia wrażenie nieustraszonych dlatego, że jest zarażona pasożytem Toxoplasma gondii, który wpływa na zachowanie. Celem patogenu jest zbliżenie populacji wilków do żywiciela ostatecznego – pumy, dlatego stada prowadzone przez zakażonych liderów częściej spotykają się z tymi wielkimi kotowatymi.
Czytaj w pulsarze: Amerykańskie wilki zarażone toksoplazmozą poddają się pumom albo zdobywają władzę
Miejsce 3.
Depresja może być następstwem dysfunkcji astrocytów, czyli komórek glejowych, które „opiekują się” neuronami. Być może wnioski z analiz doprowadzą nas kiedyś do nowych sposobów terapii w tej chorobie.
Czytaj w pulsarze: Depresja może wynikać z dysfunkcji „opiekunów” komórek nerwowych
Miejsce 4.
Sztuczne sieci neuronowe uczą się znacznie efektywniej, gdy pomiędzy zadaniami „śpią”, choć nie są zbudowane z tkanek organicznych.
Czytaj w pulsarze: Sieci neuronowe potrzebują snu, żeby pamiętać
Miejsce 5.
Komórki starcze mogą odgrywać ważną rolę w procesach naprawy i regeneracji tkanek. Może więc pozbywanie się ich za wszelką cenę nie jest najlepszym pomysłem.
Czytaj w pulsarze: Komórki zombie nie zawsze zasługują na śmierć
Miejsce 6.
Dzikie gatunki, które żyją obok siebie i rywalizują o te same zasoby, nie muszą być do siebie wrogo nastawione – pokazuje badanie dotyczące szympansów i goryli pokazuje. Przedstawiciele obu gatunków mają zazębiające się terytoria i od czasu do czasu dobrowolnie spędzają ze sobą czas na wspólnym żerowaniu i zabawie. Te dane pozwalają nie tylko lepiej poznać współcześnie żyjące naczelne, ale też dostarczają ciekawych sugestii na temat możliwych interakcji pomiędzy różnymi gatunkami hominidów.
Czytaj w pulsarze: Goryle i szympansy zamiast walki wybierają przyjaźń