Wciąż zbieramy dane z przelotu obok najdalszego odwiedzonego obiektu Układu Słonecznego, Ultima Thule.

Być może jest to skutek parowania, utraty otoczki i przekształcenia w super-Ziemię.

Pracujący na orbicie astronauci potrzebują jedzenia, które jest pożywne, możliwie lekkie, zajmuje mało miejsca i dobrze smakuje. Spełnienie tych wymagań to niełatwe zadanie, a tymczasem specjaliści pracują już nad nowymi rodzajami żywności dla misji księżycowych, poza orbitę Księżyca i na Marsa.

Wybrano miejsce lądowania łazika Mars 2020.

Astronomowie odkryli jedne z najdalszych galaktyk we Wszechświecie, otwierając nowe okno na dotychczas nieznany okres naszych kosmicznych początków

Badacze od ponad 40 lat zastanawiali się nad dziwnymi wyżłobieniami, które przecinają całą powierzchnię tego księżyca Marsa.

Udało się rozwikłać zagadkę niezwykłego zjawiska, kiedy to ogon komety nagle dzieli się na wiele warkoczy.

Kończą się prace nad kolejnym marsjańskim łazikiem.

Nasze galaktyki sąsiadki mają burzliwą historię.

Czy warunki na Czerwonej Planecie umożliwiają przetrwanie organizmów tlenowych?

Fale grawitacyjne mierzą tempo rozszerzania się wszechświata.

Sonda Voyager 2 wystrzelona w kosmos w 1977 r. zbliża się obecnie do granicy Układu Słonecznego. Wkrótce ją przekroczy i śladem swojej bliźniaczki, Voyagera 1, pomknie w przestrzeń Galaktyki. Ale po niej zrobią to jeszcze trzy inne sondy.

Do ekskluzywnego grona ciał, na których zaobserwowano burze pyłowe, dołączył Tytan.

Badając położenie i ruch miliarda gwiazd, poznajemy burzliwą historię Drogi Mlecznej.

W 1967 r. młoda doktorantka z University of Cambridge dokonała jednego z najważniejszych odkryć w kosmosie – zidentyfikowała pulsary, czyli gwiazdy neutronowe. Siedem lat później odkrycie to zostało uhonorowane Nagrodą Nobla.

Konstelacja Kasjopei pokazuje nam, że niebo nie zawsze wygląda tak samo.

Czerwona Plama ujawnia kolejne sekrety Jowisza.

Trwają badania najdalszych galaktyk – monstrów będących gwiezdnymi wyspami przejawiającymi ekstremalną działalność gwiazdotwórczą. Uważa się, że takie giganty są przodkami obecnie istniejących masywnych galaktyk, w tym naszej Drogi Mlecznej.

Obserwacje wskazują na to, że galaktyki rozłożone są w przestrzeni kosmicznej w zdominowanej przez włókna strukturze podobnej do pajęczej sieci.

Pływająca w metanie łódź, łazik- jeż, mechaniczny komputer czy robot- kalmar – takie i inne niezwykłe pomysły proponują naukowcy, którzy chcą badać różnorodne światy Układu Słonecznego.

Żyjemy w świecie, w którym na niebie świeci tylko jedna gwiazda – Słońce. Ale jest bardzo wiele układów gwiazd i planet, w których słońc jest więcej – dwa lub nawet trzy. I co wtedy?

Zbliża się lądowanie pierwszej marsjańskiej sondy badającej dokładniej wnętrze Czerwonej Planety.

Księżyce obiegające planety w Układzie Słonecznym uformowały się w wyniku działania różnych mechanizmów. Dochodziło do zderzeń, przechwyceń i rozrywania grawitacyjnego. Nie są to martwe bryły. Na każdym z księżyców dzieje się coś ciekawego.

Pobliska planeta karłowata może zawierać znaczne ilości życiodajnych związków chemicznych.

Czy wokół najbliższej Słońcu gwiazdy krążą planety, a jeśli tak, to czy mogą gościć życie? Odpowiedź na te pytania jest coraz bliżej.

Pomogą to ustalić detektory fal grawitacyjnych.

Czy niebawem poznamy nowe niezwykłe pierwiastki?

Chociaż Droga Mleczna jest najlepiej poznaną strukturą galaktyczną w całym wszechświecie, wciąż skrywa mnóstwo zagadek. Próbujemy je rozwiązać. Na przykład analizujemy, dlaczego otacza ją halo, albo zaglądamy do jej centralnie położonej czarnej dziury.

Powstała dzięki wulkanom. Teraz dokonano nowych ciekawych obliczeń jej grubości.

Nigdy jeszcze nie widziano tak monstrualnego obiektu. Gdzie się znajduje?

Wreszcie nadeszła pora na dokładne zbadanie naszej największej planety – Jowisza. Jego obserwacje i pomiary od dwóch lat z bardzo bliska prowadzi sonda Juno. Wyniki są niezwykłe i zasługują na tytułowe zakrzyknięcie.

Warunki obserwacji miedzianego Księżyca będą w tym roku bardzo dobre.

W chmurach tej planety zidentyfikowano obszary, które mogłyby na to wskazywać.

Nie można ich w pełni zakwalifikować ani do planet, ani do gwiazd. Mogą mieć zmienne atmosfery. Jedne są tak chłodne jak ciało człowieka, wokół innych krążą planety. Czym są brązowe karły?

Jak powstała Ziemia? Choć nie możemy cofnąć się w czasie, w poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie obserwujemy inne gwiazdy tworzące planety.

Światło to wielki odkrywca. Wciąż docierają do nas fotony, które spędziły już na podróżach przez Wszechświat miliardy lat. Czy któreś z nich potrafiłyby nam opowiedzieć historie pozwalające zgadnąć, czy Wszechświat jest skończony?

Zbliża się opozycja planetoidy Westa, nazwanej na cześć bogini domowego ogniska.

Misja TESS poszuka planet okrążających pobliskie jasne gwiazdy.

Czy wypiętrzenie Tharsis zmodyfikowało ich linię brzegową?

Czy ich promieniowanie wstrzymuje powstawanie galaktyk?

Czy dobrego może być za dużo?

Nasi przodkowie byli świadkami bliskiego spotkania Słońca z inną gwiazdą.

163 tys. lat świetlnych od nas znajduje się zdumiewająca mgławica licząca najwięcej olbrzymich gwiazd w całej naszej Grupie Lokalnej, czyli rodzimej gromadzie galaktyk.

Timothy Nigel „Tim” Peake to brytyjski astronauta, który na przełomie lat 2015/2016 spędził pół roku na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (misja Sojuz TMA-19M). Czas ten poświęcił na badania i eksperymenty w stanie nieważkości. By się tam dostać, pokonał 9 tys. innych kandydatów. W swojej książce opowiada, jak było w kosmosie.

Dotarła do nas poświata wybuchu sprzed 10,5 mld lat.

Budżet NASA od lat podlega ostrym cięciom, co ograniczyło liczbę organizowanych misji kosmicznych, ale nie przeszkadza w planowaniu rzeczy wielkich.

Na co dzień raczej nie zastanawiamy się nad tym, co krąży nad naszymi głowami na wysokości kilkuset kilometrów. Niestety orbitujące śmieci zagrażają satelitom, samolotom, a także ludziom na ziemi. Co z tym zrobić?

Nadchodzi era nowych napędów kosmicznych: są jeszcze zbyt słabe, by za ich pomocą startować w kosmos z Ziemi, ale wystarczająco wydajne do realizowania dalekich misji z orbity.

Marzec daje nam jeszcze szanse obserwacji gwiazdozbioru goszczącego najjaśniejszą po Słońcu gwiazdę nieba.

Pulsarowe planety nie muszą być upiorami.

4,5 mld lat temu Ziemia zaczęła dostawać zastrzyki z metali ciężkich.

Istnieje we wszechświecie oddziaływanie, które decyduje o kluczowych kosmicznych procesach, np. o jasności kwazarów, liczbie gwiazd powstających z dysku gwiezdnego czy istnieniu życia na danej planecie. To magnetyzm.

Połączenie obserwacji dwóch kosmicznych teleskopów, Gai i TESS, umożliwi dokładną ocenę masy pojedynczych gwiazd.

Wygląda na to, że doniesienia o wodzie spływającej po marsjańskich zboczach okazały się przedwczesne.

Dalekie planety bliźniaczki opowiadają o przyszłości Układu Słonecznego.

Niezwykła wybuchająca gwiazda powoli ujawnia nam swoje sekrety.

Większość obserwowanych galaktyk zachowuje się w miarę normalnie – zawierają dużo materii i świecą. Ale niektóre z nich świecą szczególnie i trudno wytłumaczyć ich blask.

Nasz układ planetarny przemierza przybysz z innych gwiazd.

Takie zjawisko występuje na Marsie i wpływa na rzeźbę terenu.

Wiemy coraz więcej o kosmicznych strugach materii.

Przestrzeń kosmiczna wydaje się pusta. Powstają w niej jednak niezwykłe związki chemiczne, pozwalające nam lepiej zrozumieć ewolucję wszechświata.

Jedną z najdalszych planet karłowatych, Haumeę, otacza pierścień.

Znajdują się w kraterach uderzeniowych. Czy powstały wskutek wypływu ukrytej materii?

Powrót do starych, a czasami nawet bardzo starych opisów i zdjęć to ciekawa metoda, która pomaga astronomom w poszukiwaniach dowodów na istnienie interesujących obiektów kosmicznych, obserwowanych wiele lat temu.

W nocy z 17 na 18 listopada na niebie rozbłysną okruchy komety Tempel-Tuttle.

Sondy Voyager 1 i 2 świętują swoje czterdziestolecie.

Na Srebrnym Globie mógł się zachować ziemski tlen pochodzący sprzed miliardów lat, a nawet szczątki pradawnych organizmów.

Breakthrough Listen, program obserwacji kosmosu w poszukiwaniu sygnałów życia inteligentnego, zaobserwował powtarzający się szybki błysk radiowy (FRB). Jego dalsze badania mogą przyczynić się do wyjaśnienia niezwykłego zjawiska astronomicznego lub odnalezienia pradawnej cywilizacji.

Budowa księżycowych baz, eksploatacja tamtejszych złóż, organizacja turystyki – to całkiem poważne pomysły dużych agencji kosmicznych i prywatnych firm. Czy więc po prawie 50 latach ludzie wrócą na naturalnego satelitę Ziemi?

Aż połowa atomów budujących nasze otoczenie mogła kiedyś znajdować się w innych galaktykach.

Wszechświat jest tak wielki, wiekowy i różnorodny, że pytanie, czy życie mogło się w nim narodzić także poza Ziemią, jest dość zasadne. Uczeni coraz bardziej skłaniają się ku odpowiedzi pozytywnej.

Dwudziestokrotnie dalej niż Ziemia krąży wokół Słońca niemal niezbadany lodowy olbrzym.

Europejska Agencja Kosmiczna zamierza w 2034 r. wysłać satelitę badającego fale grawitacyjne.

Odkryliśmy już prawie 3 tys. obcych planet. Są wśród nich ekstremalne obiekty: wyjątkowo duże, zimne, gorące lub stare.

W odstępie dwóch tygodni nastąpią zaćmienie Księżyca i Słońca.

320 lat świetlnych od nas znajduje się planeta o niezwykle małej gęstości.

W 2020 r. z europejskiego portu kosmicznego w Gujanie Francuskiej wystartuje rakieta Sojuz z niezwykłą sondą na pokładzie. Będzie nią kosmiczne obserwatorium Euclid, które zbada wszechświat tak dokładnie i tak daleko, jak jeszcze nigdy wcześniej nam się nie udało.

Jeszcze do niedawna nikt nie zawracał sobie głowy erupcjami plazmy na Słońcu, bo pod względem cywilizacyjnym nie miały dla nas większego znaczenia. Teraz jednak wiele zależy od zasilanych prądem urządzeń, więc powinniśmy mieć się na baczności.

W 2022 r. w drogę do swej niezwykłej imienniczki wyruszy misja Psyche.