Dziesiątego czerwca możemy się wybrać na obserwacje przysłoniętej słonecznej tarczy.

Precyzyjny system nawigacji, podobny do tego, który mamy na Ziemi, proponuje na Księżycu Europejska Agencja Kosmiczna.

Amerykański astronauta, 2015 r. fot. Pixabay/pexels.com

Atomy niklu w zimnych gazach otaczających kometę międzygwiazdową 2I/Borisov ujawniło badanie mgr. Piotra Guzika i dr. Michała Drahusa z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Do tej pory cieżkie pierwiastki obserwowano w bardzo gorących środowiskach kosmicznych.

Jakie są etapy odkrywania i opracowywania leków? Czy mikrograwitacja może w tym pomóc? Jakie badania nad lekami przeprowadzono w przestrzeni kosmicznej? Na te pytania odpowie jutro biochemik i biolog dr Martin Braddock.

Miniaturowy model planetarny z połowy XVIII w. Został wykonany przez wytwórcę instrumentów Benjamina Martina. Pokazuje ruchy Ziemi, Księżyca i planet wokół Słońca. Stał się popularny po opublikowaniu przez Sir Isaaca Newtona teorii grawitacji. Fot. Science Museum Group

Jak przedstawić i omówić w szkole wybrane zjawiska za pomocą zdjęć satelitarnych? Jak zdobyć wiedzę, która posłuży do przygotowania ciekawych zajęć w oparciu o nowoczesne technologie? Odpowiedzi proponuje Centrum Nauki Kopernik podczas bezpłatnego kursu online dla nauczycieli.

Aktorka Julija Siergiejewna Peresild i reżyser Klim Szypienko 5 października mają wylecieć z kosmodromu Bajkonur na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS), by nakręcić tam film. Na początku maja takie plany ogłosił także Tom Cruise wraz z NASA i SpaceX Elona Muska.

Prawie stuletnią zagadkę pochodzenia tzw. długiego okresu wtórnego w gwiazdowych czerwonych olbrzymach wyjaśnili naukowcy z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego.

W większości nowych układów planetarnych wody jest tyle, że wystarczyłoby jej na wypełnienie kilku tysięcy oceanów – pisze w „Astronomy&Astrophysics” międzynarodowy zespół naukowców, w którym pracowała dr Agata Karska z Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej UMK.

Trwają badania komety 2I/Borisov, gościa z innego układu planetarnego.

Skąd się biorą długie na ponad 5 tys. lat świetlne strugi?

Dzięki pomiarom pracującego na orbicie teleskopu rentgenowskiego Chandra udało się zaobserwować Urana w promieniach rentgenowskich.

Promieniowanie tła gamma ujawnia obecność tajemniczych pewatronów.

Krążące wokół Ziemi pojazdy kosmiczne przeszkadzają astronomom w obserwacjach.

Obserwujący niebo w świetle gamma satelita Fermi od kilkunastu lat notuje niezrozumiały nadmiar promieniowania o energii przekraczającej jeden gigaelektronowolt, docierającego z centrum naszej Drogi Mlecznej.

Żyjemy na Ziemi m.in. dzięki temu, że otacza ją atmosfera. Nie jest to wyjątek w kosmosie. Wykryto ją również na innych planetach, w tym pozasłonecznych, a nawet na niektórych księżycach. Ale atmosfera atmosferze nierówna.

Trwają prace nad księżycową stacją orbitalną Gateway.

Neutrino, które uciekło z okolic supermasywnej czarnej dziury, pomoże nam zrozumieć procesy zachodzące w jej pobliżu.

Ciepło nierównomiernie emitowane przez nagrzaną promieniami słonecznymi planetoidę może istotnie zmienić jej orbitę. Mowa o tzw. efekcie Jarkowskiego. Choć delikatny w działaniu, jest on w stanie skierować kosmiczną skałę na kurs kolizyjny z naszą planetą.

Tryskają ciepłem, energią, wodą i rozmaitymi cząstkami chemicznymi. Czy pomogą nam odnaleźć pozaziemskie życie?

Superziemię odkryli astronomowie w konstelacji Panny. Może ona być największą szansą na zbadanie atmosfery ciał skalistych poza Układem Słonecznym i stwierdzenie czy da się na nich żyć – donosi dziś „Science”.

Czy Czerwoną Planetę ogrzewały kiedyś pierwiastki promieniotwórcze?

Czyżby pochodziła z Ziemi?

Wydaje się, że niektóre z nich zdradzają tajemnicę swojego powstania.

Miała świadczyć o obecności życia na Wenus. Niestety jej wykrycie to raczej pomyłka.

W gwiazdozbiorze Bliźniąt odnajdziemy mgławicę pozostałą po gwieździe podobnej do Słońca.

16-letni Kartik Pinglé i 18-letnia Jasmine Wright są współautorami artykułu w „The Astronomical Journal”, opisującego odkrycie czterech nowych egzoplanet oddalonych od Ziemi o około 200 lat świetlnych.

Choć niosła zagładę, dzięki niej powstał nasz planetarny towarzysz.

Rozpoczęło się badanie fragmentów planetoidy Ryugu dostarczonych na Ziemię przez japońską misję Hayabusa 2.

…czyli nawigacja w świetle czarnych dziur

Czy to tam mieszkają kosmici?

Ścieżka Drogi Mlecznej do jej obecnego kształtu nie była prosta: w trakcie swej historii nasza galaktyka pochłaniała liczne drobniejsze sąsiadki, czego ślady dostrzegamy w jej strukturze.

Kolejna już automatyczna misja miała na celu zebranie próbek z powierzchni Srebrnego Globu.

Jak wyglądała molekuła, która zapoczątkowała chemię we wszechświecie? Jak się narodziła? Czy jeszcze istnieje? I jeśli tak, to gdzie jej szukać? Na te i inne pytania udało się w końcu odpowiedzieć.

Powstały plany teleskopu zdolnego do dostrzeżenia pierwszych gwiazd we wszechświecie.

Na granicy gwiazdozbiorów Łabędzia i Cefeusza czeka na nas świetlista niespodzianka.

Okryta chmurami sąsiadka Ziemi rzuciła nam kolejne intelektualne wyzwanie.

Czerwona Planeta jest najbardziej nękanym przez ludzi pozaziemskim globem.

Dziwny, szybki, ale przede wszystkim regularny błysk radiowy był odbierany przez naziemne radioteleskopy przez półtora roku. Pochodził z galaktyki spiralnej oddalonej od nas o 500 mln lat świetlnych? Co to może być?

Gdy wyruszymy na kosmiczne poszukiwania z dobrą lornetką, możemy zapolować na dalekie komety, a na pewno zobaczyć mgławicowe obiekty nieba.

Nowe modele powstawania planetoid z pasa Kuipera sugerują, że część z nich wciąż może posiadać podpowierzchniowe oceany.

Zderzenia protogalaktyk uruchamiały aktywność supermasywnych czarnych dziur.

Być może najlepszą metodą pozbycia się kosmicznych śmieci jest wykorzystanie do ich zbierania niewidzialnej ręki rynku.

Nowe obserwacje potwierdziły istnienie planety obiegającej najbliższą Słońcu gwiazdę Proxima Centauri.

SpaceX wykonało kolejny krok na drodze do podboju kosmosu.

Szybkie błyski radiowe mierzą i ważą kosmos.

Naukowcy twierdzą, że znaleźli pierwszą (i jedyną na razie) udokumentowaną relację o zabiciu człowieka przez meteoryt.

Niedługo minie 20 lat od chwili, gdy pierwsza stała załoga zamieszkała na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Przez ten czas setki astronautów przebywały 400 km nad Ziemią, gdzie przeżywały swoją wielką naukową przygodę.

Badająca planety pozasłoneczne misja Cheops rozpoczęła pomiary.

W przeciwieństwie do ziemskiej atmosfery ta panująca na Wenus nie jest jednorodnie wymieszana.

Układ planetarny krążący wokół gwiazdy Kepler-88 ujawnił kolejną swoją tajemnicę.

Odkryto, że z atmosfery Urana oddzielił się gigantyczny plazmoid.

Dzięki połączonym siłom czterech superteleskopów oglądamy narodziny planet podobnych do Ziemi.

Ewolucja naszej planety daje wskazówki, czym kierować się podczas poszukiwania egzoplanet.

Jak uratować Ziemię przed kosmiczną kolizją?

Mija dokładnie 30 lat od chwili, gdy dwie największe agencje kosmiczne świata – NASA i ESA – wyniosły na orbitę najwspanialszy teleskop w dziejach, czyli Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Ale opowieść o nim ma swój początek setki lat wcześniej.

Wieczorem tuż po zachodzie słońca możemy zapolować na Merkurego.

Amerykańska agencja kosmiczna NASA usypuje wydmę, która ma ochronić wyrzutnie rakiet na przylądku Canaveral.

Spacery kosmiczne, czyli przebywanie poza statkiem lub stacją w otwartej przestrzeni kosmicznej, to jedna z najbardziej spektakularnych aktywności astronautów. Jak to się odbywa i czemu służy?

Jedenasta z najjaśniejszych gwiazd nieba nagle zbladła.

W trakcie obserwacji fal grawitacyjnych powstałych w momencie łączenia się dwóch gwiazd neutronowych zaobserwowano nietypowy sygnał, który może potwierdzić słynną hipotezę Stephena Hawkinga dotyczącą procesu parowania czarnych dziur.

Tą wielką spiralą jest nasza Galaktyka, czyli Droga Mleczna, która wciąż kryje w sobie bezmiar tajemnic, żmudnie przez nas odkrywanych.

Badacze pozyskali pierwsze zdjęcia wykonane przez największy teleskop do obserwacji Słońca.

Życiodajny gaz można pozyskać z pyłu księżycowego.

Prócz Wielkiego i Małego Wozu na niebie zobaczymy jeszcze jedną podobną konfigurację gwiazd – gromadę otwartą Plejady.

Wydmy na równiku, jeziora pod biegunami – olbrzymi księżyc Saturna doczekał się globalnej mapy.

Poznaliśmy już dość dobrze Marsa, trochę Saturna i Jowisza, a także dalsze obiekty Układu Słonecznego – nawet niezwykle odległego Plutona. Ale tuż obok nas istnieje planeta być może jeszcze ciekawsza. To Wenus.

Znaki zodiaku już od dawna nie mają nic wspólnego z roczną wędrówką Słońca przez zodiakalne konstelacje. W Strzelcu zjawiło się ono dopiero w połowie grudnia, a do Koziorożca przeniesie się w połowie stycznia. Względem znaków zodiaku jest spóźnione o miesiąc i spóźnienie to będzie się powiększało.

Na przełomie listopada i grudnia 2019 r. ESA podjęła ostateczną decyzję o finansowaniu misji Hera.

Pole magnetyczne tej planety może zależeć od siarczku żelaza.

Odnaleziono 20 nowych księżyców Saturna.

Jest tak, jak przewidywali astronomowie po odkryciu w 2017 r. pierwszego pozasłonecznego ciała, które wtargnęło w nasz Układ. Takich obiektów będzie więcej – twierdzili. I oto jest następny. To duża kometa, która przybywa z bardzo daleka.

Kończy się kolejny 11-letni cykl aktywności słonecznej i wkrótce zacznie się następny – o numerze 25. Według niektórych prognoz może on być najsłabszy od 300 lat i dać początek dłuższemu minimum słonecznemu, podobnemu do tego w XVII w. Czy są powody do niepokoju?

Badania astrosejsmologiczne ujawniły obecność egzoplanety w obszarze, w którym nie powinna przetrwać.

Na podstawie zmrożonych depozytów w kraterach można ustalić planetarny klimat.

Fundamentalne dla życia związki organiczne powstały w obłokach materii międzygwiazdowej.

Rzecz jasna żadnym helikopterem na Marsa nie dolecimy, za to już niedługo – bo w 2021 r. – dowiemy się, czy będzie można nim latać nad powierzchnią tego globu. Wiele wskazuje na to, że tak.

Jedenastego listopada mieszkańcy Ziemi będą mogli obserwować najmniejszą planetę Układu Słonecznego poruszającą się na tle tarczy Słońca.

Zorza ostrzega satelity przed pasami Van Allena.

Czy jest starsza niż nasz wszechświat?