Kto ma możliwość pracy w domu, może zmniejszyć swój ślad węglowy o ponad połowę. Jeśli jednak zmieni jednocześnie obyczaje niezawodowe, nie osiągnie tak dobrego wyniku. Przynajmniej dziś.

Planeta zapewniała stabilne warunki rozwoju ludzkości przez ostatnie 12 tys. lat. Ten okres – ostrzegają naukowcy – właśnie się kończy. Na nasze własne życzenie.

– One są jak kanarki w kopalni: ich śmierć to zwiastun katastrofy. Jeśli wyginą, zacznie się masowe wymieranie – mówi John „Charlie” Veron, najbardziej ceniony na świecie znawca raf, którego wykładu będzie można posłuchać w sobotę w Krakowie.

Roślinność wyłapuje ponad jedną czwartą emitowanego przez nas dwutlenku węgla. W ten sposób hamuje – do spółki z oceanami – tempo globalnego ocieplenia. Szczególną funkcję pełni w tym bilansie największy ziemski las. Dlatego wyniki badań, które publikuje dziś „Nature Climat Change”, trzeba potraktować jak sygnał ostrzegawczy.

3 mln lat temu, gdy poziom gazów cieplarnianych był podobny do dzisiejszego, wieczna zmarzlina miała dziesięć razy mniejszą powierzchnię niż dziś – ustalili badacze. Ich zdaniem dalszy wzrost temperatur spowoduje powtórkę tej sytuacji.

Instrument finansowy, który miał zredukować emisje gazów cieplarnianych poprzez sadzenie lub ochronę lasów tropikalnych, może się przyczyniać do nasilenia globalnego ocieplenia – alarmują naukowcy w „Science”.

Poziom mórz idzie w górę. Poziom gruntu – w dół. Setki milionów mieszkańców wybrzeży wkrótce staną przed wyborem: wycofać się w głąb lądu czy zabarykadować na brzegu.

Ekstremalne upały zabijają w USA więcej osób niż łącznie huragany, tornada i powodzie.

Niezależnie od tego, który z tych wariantów ewolucji klimatu okaże się bliższy rzeczywistości, tereny ogołocone z lodu mogą stać się refugiami dla zagrożonych wyginięciem gatunków.

Tragiczny w skutkach pożar roślinności na wyspie Maui zwrócił uwagę na jeden z głównych czynników, które odpowiadają za atak żywiołu. Są nim dramatyczne zmiany w szacie roślinnej.

Niezwykle bogate w życie ekosystemy morskie cierpią dziś z powodu ocieplenia klimatu. Amerykański badacz James Gove podpowiada, jak im pomóc.

Pożar jednego nielegalnego magazynu odpadów to zdarzenie tak duże, że może oddziaływać na sporą część Europy – mówi dr hab. inż. Katarzyna Grzesik, profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

– Nawet w zbiornikach położonych daleko od osiedli ludzkich, niewykorzystywanych rekreacyjnie, znajdują się włókna z ubrań i fragmenty opakowań – mówi hydrobiolożka prof. Beata Messyasz z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, współautorka pracy w „Nature”.

Oczyszczają powietrze i pomagają przetrwać upały towarzyszące zmianie klimatu. W jakiej są kondycji? Jak je wesprzeć?

Samochód osobowy emituje przeciętnie około 200 g dwutlenku węgla na jeden osobokilometr. Autobus wypełniony w 25% ma emisję średnio o jedną trzecią mniejszą. Jak przekonać ludzi do korzystania z tego środka transportu?

Rok temu wysokie temperatury przyczyniły się do śmierci ponad 61 tys. Europejczyków – informują naukowcy po przeanalizowaniu danych z 35 krajów.

Naukowcy potrafią to już oszacować niemal w czasie rzeczywistym dzięki tzw. metodom atrybucyjnym. Niestety przygotowywanie analiz jest coraz bardziej stresujące.

Dopóki nie przerwie się dopływu zanieczyszczeń, nawet udana rekultywacja będzie nietrwała. Tak wynika z raportu przygotowanego w związki z katastrofą ekologiczną Odry.

Naukowcy spróbowali ustalić, jakie są granice Ziemi, ile i jakich zmian może jeszcze wytrzymać biofizyczny system planety. Tak powstała globalna teoria sprawiedliwości.

Rekordowo ciepły rok, topniejące lodowce, pożary setek tysięcy hektarów lasów – to przejawy szerszego zjawiska. Nowy raport Światowej Organizacji Meteorologicznej jest bezlitosny.

Mądra władza mogłaby uratować rzeki i jeziora, zatrzymać suszę, sadzić deszcz. Kłopot w tym, że mentalnie jesteśmy nawet nie w PRL, ale w dwudziestoleciu międzywojennym – mówi Jan Mencwel, współzałożyciel stowarzyszenia Miasto Jest Nasze, autor książki „Hydrozagadka. Kto zabiera polską wodę i jak ją odzyskać”.

A jeśli nieznośny do życia klimat to tylko kwestia czasu? Zaczyna się międzynarodowy wyścig po techno-zbawienie.

Chmury powstające na południe od 60° szerokości geograficznej południowej, czyli w Antarktyce, są zwykle wyraźnie jaśniejsze od chmur formujących się na północ od tego równoleżnika. Naukowcy dowiedzieli się dlaczego.

Autorzy scenariusza, który publikuje dziś „Nature Communications”, nie widzą powodów do optymizmu.

Właśnie rozpoczął się na nie sezon. Będzie spokojniejszy niż zwykle czy może bardziej burzliwy? Nigdy wcześniej meteorolodzy nie byli tak podzieleni.

Przekroczyliśmy siedem z ośmiu progów wytrzymałości globu – donoszą uczeni. W nowym – bardziej miarodajnym – systemie oceny jego wytrzymałości stosują nieużywane wcześniej kryterium: sprawiedliwość.

Odpowiedzi w najnowszym raporcie udziela Fundacja Dziedzictwo Przyrodnicze.

Nie od dziś wiadomo, że obszary gęsto zabudowane tworzą wyspy ciepła. Jednak okazuje się, że interakcje pomiędzy klimatem i terenami zurbanizowanymi dotyczą nie tylko temperatur.

Nadejście El Niño w tym roku wydaje się niemal pewne. Modele komputerowe od miesięcy prognozują, że tym razem zjawisko może być intensywne i dodatkowo rozgrzać glob.

Świat prędzej niż przez chciwość zostanie zniszczony przez głupotę i opieszałość – mówi Bertrand Piccard, szwajcarski psychiatra, pilot, odkrywca i działacz na rzecz środowiska.

Zazwyczaj to Ocean Spokojny decyduje o tym, czy Australię nawiedzą latem ulewy, czy też rozgrzeją ekstremalne fale gorąca. Okazuje się, że może też być na odwrót.

Od półtora miesiąca wierzchnie warstwy oceanów są o wiele cieplejsze od normy – informują satelity. Naukowcy nie potrafią podać przyczyny.

Bieda zaborów uczyniła ze środkowej Wisły oazę dzikości. Dziś zagrażają jej ministrowie, turyści, lisy i gatunki inwazyjne. Bez pomocy utraci swój unikatowy na skalę europejską charakter – twierdzą Monika i Dariusz Bukacińscy, którzy od prawie 40 lat badają i chronią tamtejsze ptaki.

Im cieplejsza Ziemia, tym popularniejsza idea szybkiego schładzania planety, którą niedawno naukowcy uważali za szaleństwo.

Intrygujące rozwiązanie zaproponował Eli Yablonovitch, fizyk z University of California w Berkeley. Czy rzeczywiście Ziemię można ochłodzić w tak prosty sposób?

Jeśli stężenie dwutlenku węgla w atmosferze nadal będzie rosło, wydajność jednej z dwóch głównych pomp tłoczących tlen w głębiny może spaść o ok. 40 proc.

Tak uważają naukowcy, którzy zrekonstruowali zmiany kształtu linii brzegowej wyspy w ciągu ostatniego tysiąca lat.